HİZMET­TE ÜÇ KUŞAK BİR MES­LEK

Datça/Mar­ma­ris ka­ra­yo­lu­nun 1950 li yıl­lar­da açıl­ma­sıy­la ,Ana­do­lu ile bağ­lan­tı sağ­lan­mış ol­sa­ da ,Mar­ma­ris ile olan uzak­lık 96 km yi bul­mak­ta ve 5-6 saati bulan bu yolun ilk fa­ti­hi ,Sev­gi­li Me­ti­nin de­de­si rah­met­li Meh­met Mete am­ca­mı­zın ol­du­ğu­nu gö­rü­yo­ruz. Ken­di­si­ni bir baba dostu ola­rak da ta­nı­ma şan­sı­nı bul­muş biri ola­rak; 1908 yı­lın­da Rodos'ta doğ­du­ğu­nu ve kendi ailem (Annem) gibi ,Lozan Ant­laş­ma­sı çer­çe­ve­sin­de ( nüfus de­ği­şi­mi ) Mü­ba­de­le ile Dat­ça'­ya gelip yer­leş­ti­ği­ni öğ­re­ni­yo­ruz. Rah­met­li Şev­ket Bora am­ca­mız gibi, Rodos'ta bu­lun­duk­la­rı sı­ra­da devam et­tik­le­ri İtal­yan Oku­lun­da İtal­yan­ca /çev­re­den öğ­ren­di­ği Rumca dil­le­ri­ni­ de ana dil­le­ri­ne ka­ta­rak ül­ke­mi­ze gel­di­ği­ni gö­rü­yo­ruz.
Ka­ra­yo­lu­nun açıl­ma­sıy­la Mar­ma­ris/Muğla yo­lun­dan insan/yolcu ta­şı­ma­cı­lı­ğı­nın gün­de­me gel­me­siy­le ,Rah­met­li Meh­met Mete am­ca­mı­zın ,(ki biz­ler hep onu Mete Amca ola­rak bi­li­nir),borç harç temin edi­le­bil­di­ği, kam­yon ka­sa­sı üze­ri­ne monte edi­len kol­tuk­lar­la oto­bü­se dön­dü­rü­len araç­lar­la 1950'li yıl­lar­dan iti­ba­ren ,yıl­lar­ca baş­lan­gıç­ta gün aşırı,son­ra­la­rı her­gün yolcu ta­şı­dı ve yine yıl­lar­ca Posta ( PTT) hiz­me­ti­ni yü­rüt­tü. Ki­mi­le­ri­ne se­vinç, ki­mi­le­ri­mi­ze keder ge­tir­di gö­tür­dü. Başta şah­sım ve ailem olmak üzere, eği­tim için Dat­ça'­mız­dan ay­rı­lan­la­rı­mı­zın eli ayağı oldu. O İNCİ OTO­BÜS / DATÇA POS­TA­SI­NI KİM HA­TIR­LA­MAZ Kİ.
Ko­nu­şa­bil­di­ği iki ya­ban­cı dil ne­de­ni­yle (Rumca /İtal­yan­ca) Datçamıza gelen ,bu dili ko­nu­şan­la­ra da reh­ber­lik et­ti­ği­ni bi­li­yo­ruz.
Şe­hir­le­ra­ra­sı oto­büs­le­rin Dat­ça­mı­za ge­li­şi­ne kadar bu hiz­me­tin , Metin'in (damat) Ba­ba­sı Rah­met­li Zahit Peker ile bir­lik­te yü­rü­dü­ğü­nü ,daha son­ra­da Zahit Ağa­be­yin aynı hiz­me­ti tek ba­şı­na yıl­lar­ca sür­dür­dü­ğü­nü ,gö­rü­yo­ruz. Bu ula­şım hat­tın­da her­ke­sin ta­nı­dı­ğı ve ina­na­rak gü­ven­di­ği Zahit Ağa­be­yi­mi­zin , Dat­ça­lı nın ken­di­si dı­şın­da ,ila­cın­dan tu­tun­da ,ne­le­ri­ni ta­şı­ma­dı­ ki. Hasta ve yok­su­mun­dan para al­ma­dı­ğı gibi, ne zaman ve­re­ce­ği bil­me­di­ği ,ve­re­si­ye yol­cu­la­rı­na da hayır olmaz de­di­ği­ni duyan ol­ma­mış­tır. Yıp­ran­ma ne­de­niy­le araç de­ğiş­se ­de ,O Şoför Zahit 'in hiz­met an­la­yı­şı hep aynı kaldı.

Oto­büs­le­ri ile Pa­muk­ka­le oto­büs iş­let­me­si­nin İlçe­mi­ze ulaş­ma­sı ile ,Mar­ma­ris/Muğla Mi­ni­büs iş­let­me­ci­li­ği­nin öne­mi­ni yi­tir­me­si , aile­nin hiz­met an­la­yı­şı­nı kay­bet­tir­di­ği­ni söy­le­ye­me­yiz. Bu aile­nin son tem­sil­ci­si olan Metin Hamdi Peker in ,bu iş­let­me­nin tem­sil­ci­li­ği­ni yıl­lar­dır is­tik­rar­lı ve gü­ven­li ola­rak tem­sil et­ti­ği­ni gö­rü­yo­ruz. İnsan­la­rı sev­dik­le­ri­ne ka­vuş­tur­ma­yı amaç­la­yan ve bunu gü­ler­ yüz­le yıl­lar­dır ,cid­di­yet­le öz­ve­riy­le sür­dü­ren Sayın Metin dos­tum dert­li. Eko­no­mik ko­şul­la­rı­nın ge­tir­di­ği iş­let­me ma­li­yet­le­ri­nin her geçen gün art­tı­ğı­nı ,üzü­le­rek ifade et­mek­te. Her Gün ,yarın daha iyi olur in­şal­lah ümidi ile aç­tı­ğı bü­ro­sun­da ,ça­lı­şan­la­rı tek kay­gı­sı. De­de­sin­den/Ba­ba­sın­dan dev­ral­dı­ğı ,70/80 yıla varan yolcu ta­şı­ma­cı­lı­ğı hiz­me­ti­nin son tem­sil­ci­si ola­rak ,bu bay­ra­ğı in­dir­me­mek tek amacı . De­de­si­nin ve Ba­ba­sı­nın de­di­ği gibi, önce insan ama ,NA­SIL-NE­RE­YE KADAR....?