HAL­LE­DE­CEĞİZ DİYEN­LERİN DEĞİL, BEN HAL­LE­DERİM DİYEN­LERİN KA­ZAN­MA ZA­MA­NI GELMİŞTİR!

Ba­ğım­sız aday Yar’ın Datça hal­kı­na ses­le­niş açık­la­ma­sı­nın de­va­mı ise şu şe­kil­de;
''Sev­gi­li Dat­ça­lı hem­şe­ri­le­rim.Bi­lin­di­ği üzere Datça Be­le­di­ye Baş­kan aday adayı ol­du­ğum par­ti­nin fark­lı bir te­vec­cü­hü so­nu­cun­da aday gös­te­ril­me­dim. Zarif da­vet­le­riy­le beni sa­ha­da ça­lış­ma­ya, Datça'nın ve Dat­ça­lı­nın ih­ti­yaç ve so­run­la­rı­nı biz­zat ye­rin­de gör­me­ye ve çözüm üret­me­ye ça­ğı­ran Cum­hu­ri­yet Halk Par­ti­si ve ter­cih et­ti­ği ada­yı­na ba­şa­rı­lar di­li­yo­rum. Dünü ge­ri­de bı­rak­tı­ğı­mı­za göre zaman ya­rı­nı inşa etme za­ma­nı­dır... Ama bun­dan daha önem­li bir şey var ki, bugün bir yıl önce ya­şa­dı­ğı­mız büyük yı­kı­mın Kah­ra­man­ma­raş mer­kez­li dep­rem fe­la­ke­ti­nin yıl­dö­nü­mü. On bin­le­rin kaybı, acısı ve anı­la­rı önün­de say­gıy­la eği­li­yo­rum. Dep­rem ve son­ra­sı unu­tu­la­cak bir şey de­ğil­dir. Hele ki ya­şa­dı­ğı­mız bu coğ­raf­ya­nın bi­rin­ci de­re­ce­de dep­rem riski ta­şı­dı­ğı­nı dü­şü­nür­sek hiç de­ğil­dir. Bir­bi­rin­den de­ğer­li dep­rem­ze­de kar­deş­le­ri­me tek­rar baş sağ­lı­ğı, sabır ve ih­ti­ya­cı olan esen­li­ği di­li­yo­rum. Datça ola­rak bizim de du­ru­mu­mu­zu göz­den ge­çir­me­miz şart­tır ve bu ko­nu­da ça­lış­ma­la­rı­mız çok net ve ka­rar­lı­dır... Sev­gi­li Dat­ça­lı kar­deş­le­rim, bü­yük­le­rim; ar­ka­daş­la­rım­la çık­tı­ğım bu yol ki­şi­sel ikbal ve is­tik­bal plan­la­rıy­la ya­pıl­mış kon­for­lu bir yol değil, top­lu­mun ön­ce­lik­le­ri­ni ve hayat ka­li­te­si­ni dik­ka­te alan bir hayli zorlu bir yol­dur. Bu an­lam­da Dat­ça­lı­nın değil, kendi ya­rat­tı­ğı düzen ve seç­ti­ği ki­şi­le­rin de­vam­lı­ğı­nı arzu eden hiç­bir kişi ve an­la­yış­la yü­rü­necek bir yol hiç de­ğil­dir. Şunu pe­şi­nen söy­le­ye­yim, Datça dok­san da­ki­ka süren bir maç ol­ma­dı­ğı gibi, rö­van­şı da yok­tur. Hal böy­ley­ken öz­le­mi du­yu­lan Datça sa­de­ce mut­suz­lu­ğa neden olan ön­ce­lik ve şi­ka­yet­le­ri­ni ya­şa­mak zo­run­da bı­ra­kıl­dı­ğı prob­lem­le­rin çö­zü­mü­nü ol­du­ğu yer­den söküp ge­ti­ren, kö­tü­yü iyiye çe­vi­re­bi­len, bo­zu­ğu bir kader değil kö­tü­le­rin ter­ci­hi ola­rak kabul edip dü­zelt­me­ye ça­lı­şan­lar­la yani ger­çe­ğin, ha­ki­ka­tin ve si­ya­se­tin üs­tün­de­ki ses­siz ço­ğun­luk­la kat edi­lecek bir men­zil­de dur­mak­ta­dır. Datça için uzun yıl­lar­dır ha­yal­le­rin ger­çek­le­re teğet bile geç­me­di­ği­ni bi­li­yo­rum. Hal­le­de­ce­ğiz di­yen­le­rin değil ben hal­le­de­rim di­yen­le­rin ka­zan­ma za­ma­nı gel­miş­tir. Sev­gi­li kar­deş­le­rim gün bu­gün­dür. Say­gı­de­ğer Dat­ça­lı­lar kabul eder­si­niz ki hiz­met üret­mek si­ya­set üret­mek­ten çok daha an­lam­lı ve ha­ki­kat­li bir ter­cih­tir. Datça için bu­gü­ne kadar taş üs­tü­ne taş koyan her­ke­se te­şek­kür edi­yo­rum. Ama şu son 45 gün­lük sü­reç­te elini sık­tı­ğım, der­di­ni din­le­di­ğim, ih­ti­ya­cı­nı an­la­dı­ğım, ça­re­yi dil­len­dir­di­ğim, çö­zü­mü aya­ğı­na ge­tir­di­ğim bin­ler­ce Dat­ça­lı kar­de­şi­min si­ya­set di­li­nin kli­şe­leş­miş va­at­le­ri ye­ri­ne ic­ra­ata aç ol­du­ğu­nu gör­düm. Yola çı­kar­ken hey­bem­de bu­lu­nan hiz­met ve çözüm plan­la­rı­na on­lar­ca madde daha ek­le­dim. Bu işi tek ba­şı­na değil, Dat­ça­lı­nın yü­re­ği­ni, gü­ve­ni­ni, ka­li­te­li bir kente öz­le­mi­ni ve ek­sik­lik­le­ri­ni gi­der­mek için gös­ter­di­ği ça­ba­yı ve he­ye­ca­nı da ya­nı­ma ala­rak ko­lek­tif bir dü­zen­de be­ce­re­bi­le­ce­ğim ka­na­ati­ne var­dım. Bu bir ter­cih me­se­le­si­dir ken­di­min ve aile­min de ya­şa­dı­ğı bu gü­ze­lim kente en gü­ze­li­ni ge­tir­mek, hiz­me­te açmak ve yarar sağ­la­mak artık gö­rü­ne­bi­lir bir ufuk­ta dur­mak­ta­dır. Hal böy­ley­ken Dat­ça­lı kar­deş­le­ri­min bana ka­ça­maz­sın de­di­ği so­rum­lu­luk­tan kaç­mak, iki dudak ara­sın­da emir bek­le­mek, ça­re­siz­lik ve va­sa­tiz­me tes­lim olmak, "böyle gel­miş böyle de gi­decek" umut­suz­lu­ğun­da bo­ğul­mak ye­ri­ne elini değil, ca­nı­nı taşın al­tı­na ko­ya­cak kad­ro­lar­la sa­de­ce Tür­ki­ye ile sı­nır­lı kal­mak­sı­zın dün­ya­nın da kıs­ka­na­ca­ğı bir Datça için ça­lış­mak ka­çı­nıl­maz ol­muş­tur. Sen ben, yani biz bu so­rum­lu­luk­tan ka­çar­sak; so­run­lu ve dert­le­ri gi­de­rek bü­yü­yecek bir Datça en­ka­zı­nın al­tın­da ezil­mek du­ru­mun­da ka­la­ca­ğız. Hayır, bu biz­le­rin ka­de­ri ola­maz. Biz "ba­ğım­sız­lık benim ka­rak­te­rim­dir" diyen çok büyük bir ön­de­rin de­ğer­li ar­ka­daş­la­rıy­la ca­nı­nı or­ta­ya ko­ya­rak kur­du­ğu bir va­ta­nın ço­cuk­la­rı­yız. Bize miras bı­ra­kı­lan bu büyük ha­zi­ne­yi har vurup har­man sa­vu­ran­la­rın, "ya ben­den­sin ya da hiç kim­se­sin" diyen ve sa­de­ce ken­di­sin­den olan­la­rı zen­gin­leş­ti­rip di­ğe­ri­nin hak­kı­nı sö­mü­ren şı­ma­rık azın­lı­ğın doy­mak bil­mez iş­ta­hı­na tes­lim et­me­ye­ce­ğiz. Dünya gö­rü­şü ne olur­sa olsun iyiye, gü­ze­le, ay­dın­lı­ğa, ile­ri­ci­li­ğe, bi­li­me, kar­deş­li­ğe; güzel ve gü­neş­li bir Datça'ya ina­nan her­kes­le aynı ro­ta­da omuz omuza mü­ca­de­le ede­ce­ğiz. Çö­zü­mün son de­re­ce basit ol­du­ğu ko­nu­la­rı bile çö­züm­süz hale ge­ti­ren­le­rin ye­ri­ne, çö­zü­mün ken­di­si­ni üre­ten­le­rin, hak­kı­nı yü­cel­ten­le­rin, yok­sul­luk ve yok­sun­lu­ğa hap­sol­ma­ya­ca­ğız di­yen­le­rin Datça'sını siz say­gı­de­ğer Dat­ça­lı kar­deş­le­ri­miz­le bir­lik­te inşa ede­ce­ğiz. Bunu ya­par­ken ışı­ğı­mız si­ya­si amb­lem­ler değil içi­miz­de­ki ha­ki­kat aşkı ola­cak. Evet, yo­lu­muz kolay değil. Ama unut­ma­yın ki "siz he­pi­niz ben tek" diyen ce­sur­la­rın da sa­yı­sı az değil. Kimse bir di­ğe­ri­ni ha­fi­fe al­ma­ya­cak, kimse Datça'ya hafif mu­ame­le­si yap­ma­ya­cak.Tu­rizm­den ta­rı­ma, ener­ji­den sağ­lam alt­ya­pı­ya, eği­tim­den sağ­lı­ğa, te­miz­lik­ten yasal imara, ta­rih­ten kül­tür ve sa­na­ta, ada­let­ten ya­şa­ma se­vin­ci­ne kadar uza­nan çok geniş bir yel­pa­ze­de Dat­ça­lı­nın hak­kı­nı en iyi­si­ni üre­te­rek ol­ma­sı ge­re­ken yerin çok daha öte­si­ne ta­şı­ya­ca­ğız. Datça kim­se­nin ba­ba­sı­nın malı değil, Datça biz­zat ken­di­ni Dat­ça­lı his­se­den hal­kın ma­lı­dır. Hatta Datça bir mal değil, güzel ya­rın­la­ra ina­nan her­ke­sin ortak ha­zi­ne­si­dir. Datça hal­kın ken­di­si, ço­cuk­la­rı­mı­zın kaygı duy­ma­ya­ca­ğı ge­le­ce­ği­dir. Bugün iti­ba­rıy­la be­le­di­ye­ci­lik hiz­me­tin­de ol­ma­sı ge­rek­ti­ği gibi si­ya­sal ter­cih­ler­den uzak ama hep­si­ne de say­gı­lı, hal­kın her ke­si­mi­ni ku­cak­la­ya­cak, sorun çöz­mek için çal­ma­dık kapı ve söy­len­me­dik söz bı­rak­ma­ya­cak, vaade değil ya­pı­la­na ina­nan ba­ğım­sız bir be­le­di­ye baş­kan adayı Mesut Yar'ı gö­re­cek­si­niz her yerde. So­kak­ta, alan­da, ma­hal­le­de, köyde, te­le­viz­yon­da, ga­ze­te­de, in­ter­net si­te­le­rin­de ka­za­nan biz ve Datça ola­cak! Başa değil baş tacı edil­me­ye ih­ti­ya­cı olan tüm Dat­ça­lı kar­deş­le­rim için tar­tış­ma ve kısır dön­gü­ler­den uzak, iki aylık ça­lış­ma sü­re­cin­de bir­lik ve be­ra­ber­lik çağ­rı­sı ya­pı­yo­rum. Bi­li­yo­rum ki Datça'yı sa­de­ce Dat­ça­lı his­se­de­nin ken­di­si yö­ne­te­bi­lir. Bi­ri­kim­le, bil­giy­le, bi­lim­le, çağ­daş­lık ve ça­lış­kan­lık­la bunu ra­hat­lık­la da ya­pa­bi­lir. Ya­pa­cak­sın Datça, ken­din için en iyi­si­ni ya­pa­ 
  cak­sın. Ge­le­ce­ğin için en iyi­si­ni se­çe­cek­sin ve sen buna la­yık­sın. Unut­ma­yın bize da­ya­tı­lan gibi dö­vü­şe dö­vü­şe falan değil, söz ver­di­ği­miz gibi gü­lü­şe gü­lü­şe ka­za­na­ca­ğız. Ata­nan değil, se­çi­len ola­ca­ğız! yine söz; qü­lü­şe gü­lü­şe ka­za­na­ca­ğız'' dedi.