DAT­ÇA­LI EŞ­ŞEK­LER­LE RÖ­POR­TAJ (1)

Sa­nı­yo­rum 30 yıl ön­cey­di, Can Baba (Yücel) ile ra­kı­yı ek­me­ğe ba­na­rak iç­ti­ği­miz, be­ra­ber yatıp be­ra­ber kalk­tı­ğı­mız yıl­lar..
Bir ara huy­suz­lu­ğu tut­muş,
-- İlla  Dat­ça'­nın özgür ruhlu, ba­ğım­sız­lık aşığı ya­ba­n eş­ek­le­ri ile rö­por­taj ya­pa­ca­ğım diye tut­tur­muş­tu..
Can baba' nın canı kadar sev­di­ği, doğal hal­le­ri­ne, de­li­kan­lı ta­vır­la­rı­na hay­ran kal­dı­ğı, öve öve bi­ti­re­me­di­ği, yere göğe sığ­dı­ra­ma­dı­ğı, kriz­le­re gir­dik­çe ku­ca­ğı­na atıl­dı­ğı Meh­met Topçu kar­de­şi­mi­zin kü­lüs­tür ara­ba­sı­na at­la­yıp, bir ilk­ ba­har günü üç-beş ka­fa­dar, Ala­va­ra' nın yo­lu­nu tut­tuk..
Tabi ne­va­le­le­ri­miz­le be­ra­ber..
Rakı, şarap, cin.. Allah ne ver­diy­se..
O koy senin bu koy benim do­laş­tık, orası "yas­tık içi" bu­ra­sı "cavur de­re­si" do­ğay­la da­laş­tık dur­duk. Diz­le­ri­mi­ze kara sular indi..
Özgür ruhlu ya­ba­n eş­ek­le­ri­mi­zin esa­me­si­ne rast­la­ya­ma­dık..​ Sa­de­ce b*k­la­rı­nı kok­la­dık..
Hatta Can ba­ba­nın bu ko­nu­da "eşek­ler­le rö­por­taj" diye bir şiiri bile var­dır..
"Yas­tık içine var­dık yok­lar
Yı­lan­lı da da yok­tu­lar
Ala­va­ra yö­re­sin­de bak­tık.. "
diye uza­yıp giden bir şiir..
Bak­tık ola­ca­ğı yok, Ala­va­ra­' da bir tar­la­nın or­ta­sın­da, deniz man­za­ra­lı bir incir ağa­cı­nın al­tı­na ne­va­le­le­ri ve ken­di­mi­zi ser­dik..
Can ba­ba­nın ta­bi­riy­le " j o v a " (Gö­ko­va) kör­fe­zin­den serin serin esen rüz­ga­rın ta­şı­dı­ğı kekik ve yosun ko­ku­la­rı eş­li­ğin­de dem­len­dik de dem­len­dik..
Fır­tı­na­lı gün­ler­di.. Rüz­gar gibi geçti..
Yıl­lar da geçti..​Tabii biraz da bize ge­çi­re­rek..
Sa­nı­yo­rum iki yıl ön­cey­di..
Ru­hu­mun be­de­ni­me dar gel­di­ği ,dünya ga­ile­le­rin­den, insan iliş­ki­le­rin­den tik­sin­di­ğim gün­ler­den bir gün, kü­lüs­tür mo­to­ru­ma at­la­yıp ala­va­ra ta­ra­fı­na yö­nel­dim..
Ken­dim­le baş ­ba­şa .. O koy senin o koy benim der­ken, dağ tepe do­la­nır­ken ..
Hiç um­ma­dı­ğım bir anda gü­zel­ler gü­ze­li, özgür ruhlu, gazel gözlü, mahur ba­kış­lı öz be öz Dat­ça­lı eşek­le­ri­miz­le kar­şı­laş­tım..
Hay­ret..
Ben­den hiç ürk­me­di­ler, hiç kaç­ma­dı­lar..
Demek ki benim de iflah olmaz bir " e ş ş e k " ol­du­ğu­mun far­kın­day­dı­lar...(sü­recek)

Okunma Sayısı: 2101