DAĞ BAŞINDA HANIM Elİ...4

Dağ başında her nasılsa yaşama tutunmuş ve kendini dağ başındaki acımasız doğanın koşullarına uydurmuş Hanımeli ile vedalaşmamız pek hazin oldu…Hem vallahi hem billahi bana bunca yıldan sonra sahip çıkan insan müsveddesi sizlersiniz deyip dağ başında hanımeliliği bırakıp nasırlı işçi ellerine dönüşen bitki göz yaşlarına boğuldu…Birbirimizi harbiden okşayıp vedalaştık…Laf aramızda yanımdaki hatun yarım akıllı…Ehh, bana da onu teselli etmek düşüyor…Becerebildiğim kadarıyla teselli etmeye çalıştım…Ve derken İskandil ile İskandil ile Knidos arasındaki antik yolda bir çukurun içine düştüm…Ayağımı bir kaldırdım ki mosmor olmuş...Atsan atılmaz, satsan satılmaz Allah'ın dağının başındayız…Kontrol ettiğimiz kadarıyla sol ayağımın parmakları arasında bir arıza var…Yanımdaki hatunda yenilir yutulur cinsten biri değil..  Efendim İngiltere de tahsil görmüş…İlk yardım falan gibi konularda biraz birikimleri var…Oralardan iki odun topladı…Ayağımı sarıp sarmaladı…Knidos yolunda topal topal ilerliyoruz…Ve derken adı Mehmet miydi neydi. Yazı köyünden değirme bükü taraflarında çobanlık yapan sırtında hiçbir yerde görmediğim silahı olan bir Ademcik bana acıyıp sırtına bindirdi…Çünkü ayaklarımın yürümeye tahammüle yok…Yanımdaki hatuncağız da panik içinde…Hadi bakalım, de bakalım derken…Allah bin kere razı olsun o yazı köylü arkadaş kan ter içinde bizi Knidos merkezdeki lokantaya ulaştırdı…Bak sen şimdi başımıza gelenlere…Bir özel gün mü neymiş…Muğla valisi avanesi ile oradaymış…Benim ayak gitti gidecek…Ben ayak derdinde.. Millet vali peşinde…Allah bin kere razı olsun…Orada romantik ve sembolik Knidos eserlerini satmaya çalışan ve insani değerlerini yitirmemiş olan bir kızcağız ayağımın halini gördü. Bu konularda belli bir birikimi var ki…Hemen teşhisini koydu. ””Abi senin ayağın parmaklarından biri kırık…” hadi bakalım bir taksiye atlayıp Datça Hasta hanesinin yolunu tuttuk. O zor koşullarda Knidos merkeze ulaşmaya çalışırken bir şey yaşadık ki. Anlatmaya değer. Kuzguni kara bir karga peşimize takıldı. Neredeyse omzumuza konacak. Garip garip sesler çıkarıp,  sağımızda solumuzda dolanıyor. Yanımızdaki omzunda silahıyla dolaşan çoban ”Abi bu nesli Datça'da tükenmek üzere olan Kuzgun kuşu, karganın akrabası ve Datça'da buralarda dolanıp duruyor…Allah neslini devam ettirsin” dedi. Çobanın elini, ayağını öpesim geldi ama benim ayak ayaklıktan çıkmıştı…Öyle güzelliklere vakit ayıracak halim yoktu…Adı bende saklı olan Hataylı ,İngiltere'de bilmem ne üniversitesinde okumuş kadın…bireyselliği bir tarafa bırakıp, gördüğümüz çıkarsız hilafsız yardım karşısında göz yaşlarına hakim olamıyor ve “Benim Türkiyem başka bir yer” diyordu….

Okunma Sayısı: 392