DATÇA DEVLET HASTANESİNİN GÜZEL İNSANLARI…

         Benim şansım mı, benim iletişim ustalığım mı, yoksa ben hep güzel  güzel hekimleri, güzel hemşireleri mi, yoksa ben hastanen değişik birimlerinde çalışan güzel insanları mı tanıdım, bilmiyorum. Bir de Yıllardır TTB ve oradaki hekimlerle Ankara’da içli dışlı oldum çoğu kez. Yeri gelmişken sevgi ve saygıyla eski TTB Genel başkanı rahmetli Füsun Sayek’i anıyorum.

            Hekiminiz, hemşireniz, hasta bakıcınız, küçük bir falso yapsa kıyameti koparırsınız da, bu insanlara, empatik yaklaşmak aklınıza gelmez.

            Örneğin; bir sabah hastaneye gelirken, çocuğunun bir sorunu var mıydı? Bir yeri ağrıyor mu? Ekonomik olarak bir sıkıntısı var mı? Bunları uzatabiliriz.

            Hemen yapıştırırız;

            -Yok canım, o delinin teki

            -İki ilaç yazdıramadım,

            -Babama rapor vermedi.

            Daha yüzlerce sayabilirim.

            Ama ben bu yazıyı bu güzel insanları övmek için yazacağım;

            Tabii ki, tüm hastane çalışanlarını yazmam mümkün değil. Tanıdıklarımı, bildiklerimi, ilişki kurduklarımı anlatmaya çalışacağım;

            Datça Devlet Hastanesini nasıl sevdiğimi, onlara nasıl yardımcı olmak istediğimi, hastane müdürü sayın Altuğ Bey yakından bilir.

                        ÖNCE HEKİMLERİM;
            Uzm. Aile Hek. Dr. Latife Ebru Talum. (amen bir harf yanlış yazmamalıyım, fırçayı yerim) Onu herkes önce tanıdım. Onu herkes ten çok iyi tanırım Bazen bir çocuk gibi duygusal, bazen bir kaya kadar serttir. Bunun ölçüsünü Türkiye ölçeğinde belki de ender insanlardan biridir. Datça için, dahası Türkiye için bir değer, bir kıymettir. Eğer isterse onunla çok uzun bir röportaj yapmak isterim…

            İÇ Hast Uzmanı Dr. Utku Turan…Onun öyle şaşırırım ki, sanki İsveç’ten daha dün gelmiş de, Türkiye’de o sakinliğini koruyor gibi. İnsanın azıcık sesi çıkar değil mi? Vurgu yapılacak yerlerde bile pes geçiyor. Bana dinginlik veriyor.

            İç Hast Uz. Anıl Öztürk. Çok sıcak biri. Hemen içinize giren deniyor ya, öyle biri. İğneden korkuyorsunuz ya, Anıl Bey yapıyorsa hiç korkmayın. O sanki iğne yapmıyor da bir maçın son dakikalarını anlatıyor gibidir. Neşesi hiç eksik olmuyor. Bu kadar tanıdım.

            Faruk Ömerülfarukoğlu; Kan alma ünitesinde çalışıyor. Ben kan vermekten çok korkan biriydim. Faruk’u tanıdıktan sonra, kan vermeye değil de, terimi silmeye gidiyorum gibime geliyor. rahatlık veriyor bana.

                        BU ADAMA AYRI BİR PARANTEZ AÇMAK İSTERİM ;

            Adı Tolga imiş. Soyadını bile bilmiyorum.

            Giriş bankosunda oturuyor. Siz danışma deyin, isterseniz kayıt masası da diyebilirsiniz.

            Hastaneye üst üste yaklaşık 15 süreyle gittim. Zorunlu olarak o bankonun önünden geçtim. Geçiyorum.

            Sırada insanlar var.

            Kiminin bir danışması var.

            Kimi daha randevu almamış,

            Tolga Bey’e soruyor, rica da bulunmak istiyor.

            O buna fırsat vermeden, hemen kayıt işlemini yaptım diyor.

            O sıradaki adamın yüzündeki mutluluğu görmenizi isterim.

            Hani pozitif enerji vardır ya, işte o Tolga bey…

            Hep izledim gerilerden, bir eğitimci, bir insan hakları aktivisti olarak. Bu kadar olumlu nasıl olunur?

            Ben olsam Tolga Bey’i kayda alıp, böyle yerlerdeki insanlara ders olarak gösterirdim.

            Kendisiyle bir çay içmişliğim, kendisinden bir ricam bile olmamıştır

            Gözlemlerimi yazdım, tıpkı ötekiler gibi.

            Tanıdığım, tanımadığım, bu güzel insanların kişiliklerinde, tüm sağlık çalışanlarına selam olsun

Okunma Sayısı: 180