BELÇİKA’NIN CHARLEROI’SINDA 8 SAAT…

 Turizm sezonun bittiği bu günlerde, tatilciler döndükleri günlük yaşamlarında tatil anılarını anlatıp, bir sonraki tatilin programını da yapıyorlar. Ben de yıllar önce  Belçika’nın Charleroi şehrinde yaptığım bir geziden izlenimlerimle unutamadığım gezimi anlatarak tatil anısını anlatanlar kervanına katılmak istiyorum.  
     Brüksel Hava alanından Charleroi’ya doğru yol alırken,asfaltın gri renginin gökyüzündeki bulutların gri rengiyle birleştiğine tanık oluyorum.Aklıma Türkiye’de denizin mavisi ile gökyüzünün mavisinin birleştiği anlar geliyor.Özlemle iç geçiriyorum.
      Charleroi’nın  merkezi sayılan Charles II meydanında turizm ofisine uğrayıp şehir hakkında bilgi ve doküman alıyorum. İlk karşıma çıkan kafeterya’ya girip,broşürlere göz atmak istiyorum.
       Dışarıdaki griliğe inat Kafeteryanın içi aydınlık,’Bonjour’ diye beni karşılayan garsona bozuk Fransızcamla bir kahve ve su ısmarlıyorum. İçerinin sıcaklığı bana dışarının kasvet veren havasını unuturuveriyor. Kafeteryanın duvarlarında çeşitli motifler dikkatimi çekiyor.Anlamını sormayı deniyorum kahvemi getiren  garsona.Burası çeşitli işlerde çalışan işçilerin buluştuğu yer  olarak ünlenmiş şehirde. Postacı, telefoncu, nakliyeci,madenci gibi meslekte çalışanlar kafeteryada kendi köşelerini oluşturmuşlar,günde 8 saat çalışma haklarını almak için toplantılar tertip etmişler,  sendikalaşmalarından sonra da kafeteryada buluşmaya devam etmişler.Kafeterya adını  da işçilerin günde  8 saat çalışma hakkını  alma mücadelelerinden alarak ‘La Maison des 8 Heures(8 Saat Evi)’ olmuş.Günümüzde her yaştan insanın buluşma yeri olarak kafeterya leziz kahvesiyle tarihi atmosferiyle şehirde   ününü korumaya devam ediyormuş.
     Kuruluşu 1666 yılına uzanan Charleroi tarihi meydanında    bir yürüyüş yapmayım diyorum. Belediye binası  ve Saint Cristopher  Basilica kilisesinin bulunduğu meydana, her birinin farklı perspektif kattığı  9 cadde açılıyor.Şehir salonu ve UNESCO’nun dünya listesine aldığı 250 merdivenle çıkılan,mavi ve beyaz taş ile tuğladan inşa edilmiş çan kulesi ve diğer eski yapılar  meydanda görkemleriyle  dikkat çekiyorlar. Pazar günleri trafiğe kapatılıp, pazarın kurulduğu Charles II meydanı ve buraya  açılan caddeler kafeteryalar, alışveriş yerleri, civar kasaba ve köylerden gelenlerle dopdolu, canlı.
Aralık ayı geldiğinde meydana ayrıca kurulan Noel pazarında, küçük gruplarının müzik yaptığı eğlence çadırı,sıcak şarap,bira,kahve  içilebilen,ayaküstü bir şeyler atıştırılabilen büfeler,çocuklara küçük bir vinçle süsletilen Belediye binası önündeki noel ağacı, atlı karıncalar önünde sıra bekleyen çocuklarla dolu küçük sirk, herkesin  neşe bulduğu yer haline getiriyor meydanı.
          Meydandan ayrılıp bir caddeden şehir planında yakındaki yeşil parka  doğru yürümeye başlıyorum. Parkın girişinde tanıdık bir simayla karşılaşıyorum. Düldülü üzerinde Ret Kit heykeli bu. Yıllar sonra arkadaşımı görmüş gibi seviniyorum. Ret Kit’in cizgi romanları ile birçok çizgi romanın Charleroi’daki bir matbaada basılmış olduğunu öğreniyorum. Her köşede bir çizgi roman roman kahramanın heykeli var. Çocukluğumda ne kadar çok romanı okuduğum aklıma geliyor.Tebesümle yeniden meydana dönüyorum.
              Tenhalaşmaya başlayan meydanda canlılığın azalmış olduğunu görüyorum havanın kararmasıyla birlikte. Şık giyinmiş hanımlarla  beylerin sayısının fazlalaştığı dikkatimi çekiyor. Başka bir caddeye doğru ilerlediklerini fark ediyorum ben de o yöne doğru ilerliyorum . Gökyüzüne doğru kalkmış 3 el heykeli karşıma çıkıyor.Büyük bir binanın önünde devasa bir heykel bu.Palais des Beau-arts(Güzel Sanatlar Sarayı) yazan bu büyük binada sergilenen tiyatro ve opera oyunlarının,CharlesII meydanındaki gündüzün canlılığını buraya taşıdığına tanık oluyorum.Saatime bakıyorum.Tamam 8 saatlik mesaiyi bitirmişim deyip,  operaya bir bilet almak için kuyruğa giriyorum.
Bu anımdan sonra, gelecek seyahatimi Çukurova ve Kahramanmaraş’a yapmayı tasarlıyorum.

Okunma Sayısı: 276