DAT­ÇA-SÖM­BEKİ (SYMI) İLİŞKİLERİ..(4)

Son gün­ler­de ka­le­me al­dı­ğım..? En yakın kom­şu­muz Söm­be­ki (Symi) ile iliş­ki­le­ri­miz ve geç­miş­te ya­şa­nan acı-tat­lı olay­lar ile il­gi­li an­lat­tık­la­rım Söm­be­ki halkı ara­sın­da bazı tar­tış­ma­la­ra neden olmuş..
Şu­ra­sı mu­hak­kak ki..
Ama­cı­mız, dün­ya­yı yö­ne­ten ege­men güç­le­rin çı­kar­la­rı uğ­ru­na tah­rik ve teş­vik et­ti­ği kök­le­ri ta­ri­hin de­rin­lik­le­rin­de olan Türk -Yu­nan düş­man­lı­ğı­nı kö­rük­le­mek değil..
Asla ve asla böyle bir ni­ye­ti­miz yok.. Keşke Fe­de­ral bir bir­lik oluş­tur­say­dık da..?Ye­ral­tı-yer üstü kay­nak­la­rı­mı­zı bir­lik­te de­ğer­len­dir­sey­dik..
İna­nı­yo­rum ki, Ege ve doğu Ak­de­niz müş­te­rek gö­lü­müz olur, bir­lik­te huzur için­de yaşar gi­der­dik..
Ni­te­kim Ata­türk ile Ve­ne­zi­los acı­lar, kin­ler ve nef­ret­ler çok taze ol­ma­sı­na rağ­men ,1920'?li yıl­la­rın son­la­rın­da böyle bir dost­lu­ğun te­mel­le­ri­ni at­mış­lar..
Allah, çı­kar­la­rı uğ­ru­na dün­ya­nın bu ta­raf­la­rı­nın halk­la­rı­nı bir­bi­ri­ne kır­dı­ran ege­men güç­le­rin be­la­sı­nı ver­sin..
Orta Doğu'nun hali or­ta­da...
Şimdi bu­ra­da geç­mi­şin mu­ha­ke­me­si­ni ve mu­ha­se­be­si­ni ya­pa­cak de­ği­liz..?Bu ko­nu­lar had­di­mi­zi hu­du­du­mu­zu aşar..
Geç­miş­te ya­şa­nan­la­rı ta­ze­le­mek­te,  göz­ler önüne ser­mek­te­ki kas­tı­mız ..
Bir daha böyle şey­ler ya­şa­ma­ya­lım.. Onun bunun aleti ol­ma­ya­lım..
Aynı gü­neş­le ısın­dı­ğı­mız, aynı bu­lut­lar­la ıs­lan­dı­ğı­mız, aynı de­ni­zin­de se­rin­le­di­ği­miz, aynı ot­lar­la bes­len­di­ği­miz, aynı rüz­gar­la nefes al­dı­ğı­mız bu doğa ha­ri­ka­sı coğ­raf­ya­da, bir­lik ve da­ya­nış­ma ru­huy­la, huzur için­de ya­şa­yıp gi­de­lim..
Ata­la­rı­mı­zın ve bizim ya­şa­dık­la­rı­mı­zı ge­lecek ne­sil­ler ya­şa­ma­sın­lar..
Geç­miş­te ya­şa­nan­lar ku­la­ğı­mı­za küpe olsun..
Tarih uy­dur­mu­yo­ruz.. Tarih Yaz­mı­yo­ruz.. Had­di­miz değil..
Ata­la­rı­mız­dan, ne­ne­le­ri­miz­den duy­du­ğu­muz acı-tat­lı olay­la­rı, kayıt ve bel­ge­le­ri de ko­nuş­tu­ra­rak ge­lecek ne­sil­le­re ak­tar­ma­ya ça­lı­şı­yo­ruz.
Biz yine de ka­le­mi­mi­zin el­ver­di­ği , di­li­mi­zin dön­dü­ğü ka­da­rıy­la, müm­kün ol­du­ğu kadar ta­raf­sız kal­ma­ya ça­lı­şa­rak, bu coğ­raf­ya­da geç­miş­te ya­şa­nan­la­rı an­lat­ma­ya devam ede­ce­ğiz.
Ada­la­rı­na S ö m b e k i de­me­mi­ze bile alı­nan­lar olmuş.. S y m i de­me­miz ge­re­ki­yor­muş..
Dün­ya­nın her ye­rin­de.. ?Sa­ğın­da da.. So­lun­da da fa­na­tik­ler, aşı­rı­lık­lar var.. Ne di­ye­lim..?
Ata­la­rı­na, ne­ne­le­ri­ne sor­sun­lar, ta­ri­hi ka­yıt­la­rı bir ka­rış­tır­sın­lar ba­ka­lım..?Onlar Datça'ya ne di­yor­lar..
Ya  D o r y a , ya da.. D a t z i a ..
Sürç-ü lisan et­miş­sek.. Komşu kal­bi­ni kır­dıy­sak af­fo­la..
Şimdi ge­le­lim..
1957 yı­lın­da Datça ha­pis­ha­ne­sin­den firar eden, Söm­be­ki' ­li Kons­tan­ti­nos oğlu A n a s t a s i s ve Manol oğlu A n d o n a k i 'nin ib­ret­lik ve tam Dat­ça­lık tra­ji-ko­mik hi­ka­ye­si­ne..
Artık bir da­ha­ki se­fe­re...

Okunma Sayısı: 215