DAĞ BAŞINDA HANIM Elİ..1 -Datça Kazan Betçe Kepçe

Zaman su gibi akıp, yel gibi esip, sel gibi yıkıp geçiyor…Aradan ne kadar günler, aylar, yıllar, zamanlar geçti kestiremiyorum…1990.lı yılların ortaları olmalı…İskeledeki evimden çarşıya doğru yürüyordum ki…Şimdi otopark olan öğretmen evinin merdivenlerinden ortaca boylu, kıvırcık saçlı, esmerce tenli, şehlaca bakışlı, çatıkça kaşlı bir hatun zuhur etti…O bana bende ona baktım…Öyle bir bakışma ki…Bir birimizi anladık…Bu işler böyledir…Lafı uzatmaya gerek yoktur.. Yıldızın uyuşması, karakterin alt alta üst üste gelmesi gibi karaktersiz laflar vardır…Haaa.. Sen kimsin.. Ben kimim derken.. Kol kola girdik.. Bir barda tokalaştık…Hatay'ın bir köyünde köy ağasının kızıymış…İngiltere'de tekstil mühendisliği tahsili yapmış. Ve derken yolu Datça' ya düşmüş … Vesaire vesaire…Altında son model bir araba var…Ve derken kendimizi Yazı köyü, değirmen bükü bargası koyunda sarmaş dolaş bulduk…Bizim neslin erkekleri çocukluğumuzdan itibaren cinsel açlık içinde yetiştiğimiz için zamparalık hikayelerimizi anlatmaya pek meraklıyızdır....Bundan sonra anlatacaklarıma o gözlükle bakmayın.. Lütfen lafımın gerisini dinleyin…Yazı köyü, Değirmen bükünden Antik Knidos yolunda ilerlerken…Öyle bir koy karşınıza çıkar ki, size” ben benim. Binlerce yılık hazineyim. Ortalığı tozu dumana boğdunuz ama ben hala yerli yerimdeyim” der.. Tarihle doğanın iç içe geçtiği bu koyun öyle bir muhabbeti vardır ki, size reel dünyanın çirkinliklerinden asude kılar…Hadi bakalım.. Para pul, geçim derdi, seçim derdi…Ne b*k şeymiş der. İster istemez başka tür bir kimlik kazanır. Kendi gerçek kimliğinizi yakalarsınız. İnanmıyorsanız oraya gidin. Kendinizi görün. Ve derken, Antik Knidos yolundan İskandile doğru yöneldik. Bilmem kaç yıllı Datçalı olduğum halde gördüğüm manzara karşısında hayret ve dehşete düştüm…Biraz zorlanarak çıktığımız antik yol bizi dağın başında öyle bir ovayla kucaklaştırdı ki, Kendimden utandım. Yelkenleri fora ettim. Ovanın ortasında öyle bir sarnıç var ki, halen daha işlevini sürdürüyor. Sarnıcın biraz ötesinde öyle bir kuyu var ki, Datça'da eşi benzeri yok, O dağın aşındaki İskandil ovası öyle bir ova ki, geçmişte Datça ekonomisinin bel kemiği olan tütünün en kalitesini yetiştiren ve tütünün baş fiyatının Datça'da başını çektiği bir yer. İnanmazsanız orada tarlası olan Yazı köy eşrafından KIRMIZI YUSUF AMCA 'YA veya çocuklarına sorun,… Ve derken kendimizi yanımdaki kız arkadaşımla birlikte İskandil koyunda çırılçıplak denizin içinde bulduk…Sonrasında da başında etrafa kokular yayan Hanım Elilikten çıkıp, nasırlı inşaat işçisi ellerine dönüşmüş bitki ile tanışmamız ve benim bu tanışma faslından sonra dağın başında antik yolda ilerlerken ayağımı kırıp, Knidos'a kadar çaresizlik tahtında kız arkadaşımın kolunda taşınmam ve hiçte tahmin etmediğimiz olayları yaşamamız çok enteresandır. Ve anlatmaya değer bulduğum anılarımdan biridir… (sürecek)

Okunma Sayısı: 220