İTİBAR VE SAYGI KAZANDIRAN DUYGULARIMIZ

     Değil mül­ki­yet­te, zil­li­yet­te dahi ol­ma­yan kol­tu­ğun ik­ra­mı­na kadar gelen ko­alis­yon ara­yış­la­rı sü­rer­ken, dün mil­let­ve­ki­li yemin tö­re­ni ya­pıl­dı. Hü­kü­met kur­mak için yasal gö­rev­len­dir­me­nin ar­dın­dan ya­şa­na­cak ge­liş­me­le­ri dik­kat­le takip ede­ce­ğiz. Bık­kın­lık ya­rat­ma­ma­sı için bazen ya­zı­la­rı­mı­zı, önem ver­di­ği­miz başka bir ko­nu­da yaz­mak ge­re­ği du­yu­yo­ruz. Ha­tır­lar­sa­nız ön­ce­ki ya­zı­la­rı­mız­da, ata­la­rı­mı­zın ya­şa­dık­la­rın­dan çı­kar­dık­la­rı ders­le­ri, ken­di­le­rin­den son­ra­ki ku­şak­la­ra, kısa ve özlü na­si­hat­lar ola­rak ak­tar­mış ol­duk­la­rı, “ata­sö­zü” veya veciz söz­le­ri “ bugün; bir ko­nu­yu kav­ra­ma­da, yaşam il­ke­le­ri­mi­zi kur­ma­da, yap­tı­ğı­mız bir ha­ta­yı dü­zelt­me­de ve ala­ca­ğı­mız bazı ka­rar­la­rı­mız­da biz­le­re ışık tut­tu­ğu­nu ve bun­la­rın biz­ler için ne anlam ve değer ifade et­ti­ği­ni, diğer bir ifa­dey­le ata­la­rı­mı­zın biz­le­re ne mesaj ver­mek is­te­di­ği­ni, ak­lı­mı­zı da kul­la­na­rak tek­rar kav­ra­ma­ya ça­lı­şa­ca­ğı­mı­zı be­lirt­miş­tik.

     Bu­gün­kü ya­zı­mız­da, çev­re­miz­de olup bi­ten­le­ri kav­ra­ma­mı­za yar­dım­cı ola­ca­ğı­nı dü­şün­dü­ğü­müz ata­sö­zü ve de­yim­ler ile dav­ra­nış­la­rı­mı­zı ve özel­lik­le biz­le­re iti­bar ve saygı ka­zan­dı­ran ve ka­rak­ter ya­pı­mı­zı be­lir­le­yen önem­li duy­gu­lar­dan bir­ka­çı­nı tek­rar­la­mak is­te­dik.GÖREV : yasa, kural ya da ah­la­ki de­ğer­ler veya il­ke­le­rin, ye­ri­ne ge­ti­ril­me­si­ni ge­rek­li gör­dü­ğü yü­küm­lü­lük­tür. Diğer bir ta­nım­la­ma­ya göre ise ; bir kim­se­nin yap­tı­ğı iş, mes­lek, makam ve va­zi­fe­dir. Bu yü­küm­lü­lük, mut­la­ka iyi ni­yet­le ve dü­rüst bir şe­kil­de ye­ri­ne ge­ti­ril­me­li­dir. Görev; vic­dan, ada­let ve so­rum­lu­luk duy­gu­la­rı ile bir­lik­te ek­sik­siz ya­pıl­mak zo­run­da­dır.

    SO­RUM­LU­LUK : Ki­şi­nin; top­lu­ma, başka ki­şi­le­re ve ken­di­si­ne karşı olan ve ye­ri­ne ge­tir­me­si ge­re­ken yü­küm­lü­lük­le­ri­ni: za­ma­nın­da, is­te­ni­len şe­kil­de ve tam ola­rak ye­ri­ne ge­tir­me zo­run­lu­lu­ğu­dur. Va­ro­luş­çu fel­se­fe an­la­yı­şın­da en önem­li ve temel öge­dir.So­rum­lu­luk duy­gu­su; in­sa­nın ki­şi­sel ge­li­şi­mi aşa­ma­sın­da ve küçük yaş­lar­da ka­zan­dı­ğı bir duy­gu­dur. So­rum­lu­luk, insan ka­rak­te­ri­nin en önem­li öge­si­dir. So­rum­lu­luk duy­gu­su­nu ka­zan­ma­mış olan in­san­lar, iler­ki yaş­la­rın­da di­ra­yet­li ola­ma­mak­ta, baş­ka­la­rı ta­ra­fın­dan gü­dü­len­mek­te ve gü­dül­mek­te ve yap­tık­la­rı iş­le­ri el­le­ri­ne yüz­le­ri­ne bu­laş­tı­rıp, hem ken­di­si­ne hem de çev­re­si­ne zarar ver­mek­te­dir­ler.

     VİCDAN : bir­den fazla ta­nı­mı var­dır. Tam an­la­mıy­la vic­dan; bir in­sa­nın yıl­lar için­de edin­di­ği ah­la­ki de­ğer­le­ri yani bir bütün ola­rak er­de­mi, bilgi bi­ri­ki­mi­ni, oluş­tur­du­ğu ki­şi­sel ka­rak­te­ri ile ken­di­ni yar­gı­la­ya­bil­me ye­te­ne­ği­ni, diğer bir ifa­dey­le ka­zan­dı­ğı üstün ki­şi­lik özel­li­ği­dir.Fel­se­fe­de me­ta­fi­zik an­la­yı­şa göre, bu ye­te­ne­ğin do­ğuş­tan var ol­du­ğu­dur. Neo-spi­ri­tü­alist gö­rü­şe göre ise; o ki­şi­ye ait ru­hu­nun ge­liş­me sü­re­cin­de­ki bir aşa­ma­sın­da, yani hay­van­sal iç­gü­dü ve son­ra­ki in­san­lık ara aşa­ma­sın­da açığa çıkan ve de­re­ce de­re­ce ge­li­şen ve her uygar in­san­da ol­ma­sı ge­re­ken bir ye­te­nek­tir.

Vic­dan duy­gu­su­na sa­hi­bi ol­ma­yan in­san­la­rın, üst­ben­lik aşa­ma­sı­na henüz ge­çe­me­dik­le­ri, diğer bir ifa­dey­le, be­yin­le­ri­nin ge­li­şi­mi aşa­ma­sın­da; iyi-kö­tü ve doğ­ru-yan­lış gibi ay­rım­la­rı kav­ra­ya­ma­yan ve top­lum­sal değer yar­gı­la­rı­nı edi­ne­me­yen ve daima, ilkel duy­gu­la­rı­nı ve çı­kar­la­rı­nı tat­min et­mek­ten başka bir şey dü­şün­me­yen, son de­re­ce ben­cil, zayıf ve bir­çok ko­nu­da da ye­te­nek­siz ve ye­ter­siz in­san­lar ol­duk­la­rı gö­rül­müş­tür.BAKAR KÖR : Bir deyim olan bu kı­sa­cık cüm­le­yi biz­ler, genel ola­rak me­ca­zi an­lam­da sık sık kul­la­nı­rız. An­lat­mak is­te­di­ği ana­fi­kir ise; çev­re­sin­de olup biten olum­suz­luk­la­rı veya hhak­sız­lık­la­rı, ada­let­siz­lik­le­ri, vic­dan­sız­lık­la­rı, be­ce­rik­siz­lik­le­ri ve ye­ter­siz­lik­le­ri gör­me­si­ne veya bil­me­si­ne rağ­men du­yar­lı dav­ran­ma­yan, gör­dü­ğü­nü veya duy­du­ğu­nu an­la­ya­ma­yan, an­la­ya­bil­se de kav­ra­yıp akıl yü­rü­te­me­yen, yü­rüt­se de doğru yar­gı­ya va­ra­ma­yan ve bunda da ısrar eden in­san­la­rı kas­tet­mek­te­dir.

Yu­ka­rı­da ta­nım­la­ma­ya ça­lış­tı­ğı­mız “vic­dan ve so­rum­lu­luk duy­gu­la­rı”, uygar bir in­san­da mut­la­ka ol­ma­sı ge­re­ken en önem­li iki temel duy­gu­dur. Eğer bu iki duygu bir in­san­da ge­liş­me­miş ise tav­si­yem bu ki­şi­le­re; her­han­gi bir ko­nu­da ve­ka­let ver­me­den, bir sırrı, bir malı veya bir gö­re­vi ema­net et­me­den önce yüz kere ve hatta bin kere dü­şün­mek ge­re­kir. Aksi olur­sa ne olur?... Ne ol­du­ğu­nu ya­şa­ya­rak gö­rü­yo­ruz. Hem kuru ya­nı­yor hem de yaş.

Önü­müz­de­ki Çar­şam­ba gö­rüş­mek üzere, hoşça kalın.

Okunma Sayısı: 5445