ATA­TÜRK­ÇÜ ÖĞ­RET­MEN­LERİN ÖĞ­RET­MEN­LER GÜNÜ

“29 Ekim 1919 da Antep'e giren Fran­sız as­ker­le­ri,Antep Er­me­ni­le­rin­ce bay­rak­lar,çi­çek­ler ve “yaşa”larla kar­şı­lan­dı.Er­me­ni­le­rin bu denli çıl­gın­ca gös­te­ri yap­ma­la­rı­nın bir ne­de­ni de şuydu: Gelen işgal kı­ta­la­rı ara­sın­da bir de tam ge­reç­li bir Er­me­ni alayı vardı.
İşgal ku­man­da­nı Sa­int-Ma­rie,Antep'e gelir gel­mez,Fran­sız­la­rın geri sö­mür­ge­le­rin­de uy­gu­la­nan usul­ler­le Türk hal­kı­nın gön­lü­nü ka­zan­ma­yı dü­şün­dü.
Sa­bah­le­yin bir­kaç oto­mo­bil­lik ma­iye­tiy­le Re­şa­di­ye İlko­ku­lu'nun ka­pı­sın­da gö­rün­dü. Sa­int-Ma­rie ve ar­ka­sın­da­ki­ler,Fran­sız oku­lu­nu gezer gibi ders ya­pıl­mak­ta olan sı­nıf­la­ra girip çık­ma­ya baş­la­dı­lar,Her gir­dik­le­ri sı­nıf­ta bir­kaç da­ki­ka di­ki­lip du­ru­yor,ders­le­ri din­li­yor,sonra çı­kı­yor­lar­dı.Öğ­ret­men­ler de On­la­rı hiç gör­me­miş gibi ya­pa­rak ders­le­ri­ni sür­dü­rü­yor­lar­dı.
Albay Saint Marie ile öbür su­bay­lar,bütün sı­nıf­la­ra böy­le­ce bir kez girip çık­tık­tan sonra,öğ­ret­men­ler oda­sı­na girip otur­du­lar. Ders­ten çıkan öğ­ret­men­ler,oda­la­rı­na dön­dü­ler ve birer san­dal­ye­ye iliş­miş olan Fran­sız su­bay­la­rı­na in­ce­lik ve görgü ge­re­ği:
-Hoş gel­di­niz!
De­di­ler. Öğ­ret­men­ler;Al­ba­yın ken­di­le­rin­den çok,du­va­rı kap­la­yan duvar sa­atiy­le il­gi­len­di­ği­ni gör­dü­ler.Al­ba­yın de­di­ği­ne göre bu,pek eski bir Fran­sız sa­atiy­di.Şimdi de bu tip saat ya­pıl­mı­yor­du. Bu saat ken­di­si­ne he­di­ye edi­lir­se çok se­vi­ne­ce­ği­ni söy­le­di. Sonra ki­tap­lı­ğı göz­den ge­çi­ren ku­man­dan,okulu çok be­ğen­di­ği­ni an­lat­tı. Sonra,git­mek üzere ayağa kalk­tı ve ter­cü­ma­nı­na,öğ­ret­men­le­re kırk-el­li altın ver­me­si­ni söy­le­di.Ter­cü­man,al­tın­la­rı ce­bin­den çı­ka­rıp öğ­ret­men­le­re uza­tır­ken:
-Ku­man­dan haz­ret­le­ri,oku­lu­muz­dan çok hoş­nut ola­rak ay­rıl­mak­ta­dır. Bu al­tın­la­rı size bu hoş­nut­lu­ğu­nun kar­şıt­lı­ğı ola­rak ve­ri­yor,dedi.
Öğ­ret­men­ler şa­şır­mış­lar,bir­bir­le­ri­nin yü­zü­ne ba­kı­yor,ne di­ye­cek­le­ri­ni bil­mi­yor­lar­dı.Bi­ri­si:
-Ku­man­da­na ih­ti­ya­cı­mız ol­ma­dı­ğı­nı söy­le­yi­niz.Mil­let bize ba­ka­cak güç­te­dir,dedi.
-Ku­man­dan haz­ret­le­ri ih­ti­ya­cı­nız ol­ma­dı­ğı­nı biliyor.?Ancak oku­lu­nuz­dan güzel iz­le­nim­le ay­rıl­dı­ğı için bunu ödül ola­rak ve­ri­yor.
-Gü­zel iz­le­nim­le ay­rıl­ma­sı bize yeter.?Bunu başka ih­ti­yaç­la­rı­nız­da har­ca­yı­nız.
Ders zili çal­mış,öğ­ret­men­ler sı­nıf­la­ra gir­me­ye ha­zır­la­nı­yor­lar­dı..?Bunun için izin is­te­ye­rek oda­dan çık­ma­ya dav­ran­dık­la­rın­da,ter­cü­man:
-Ma­dem ki pa­ra­yı al­mı­yor­su­nuz,ku­man­dan haz­ret­le­ri,yarın ço­cuk­la­ra da­ğı­tıl­mak üzere şeker gön­de­recek,bunun ka­bu­lü­nü di­li­yor,dedi.
Öğ­ret­men­ler, daha di­ret­me­ye­rek ku­man­da­nı oku­lun ka­pı­sın­dan uğur­la­dı­lar. Ku­man­dan oto­mo­bil­le­rin çev­re­si­ni bir merak do­la­yı­sıy­la almış olan ka­la­ba­lık­ça bir çocuk grubu için yere bir­kaç avuç çil kuruş ser­piş­tir­di ve on­la­rın tane top­la­yan civ­civ­ler gibi bir­bi­ri­ni çiğ­ne­ye­rek bun­la­rı ka­pış­ma­sı­nı bek­le­di. Başka ko­lo­ni­ler­de bunu de­ne­miş­ti,so­nu­cu­nu biliyordu.?Garip değil mi? Hiç­bir çocuk eği­lip yer­den bir kuruş al­ma­yı ak­lı­nın kı­yı­sın­dan ge­çir­me­di. Çil pa­ra­la­rı,tor­ba­dan avuç­la­ya­rak yer­le­re saçan ter­cü­ma­nın du­ru­mu­nu zehir gibi bir gü­lüm­se­me ve kü­çüm­se­mey­le iz­le­di­ler. Ku­man­dan­la adam­la­rı oto­mo­bil­le­ri­ne bi­ne­rek uzak­laş­tı­lar.
Öğ­ret­men­ler,er­te­si gün gön­de­ri­lecek şe­ker­le­re karşı ne bi­çim­de dav­ra­nıl­ma­sı ge­rek­ti­ği­ni “Ma­ari­fi İsla­mi­ye” der­ne­ğin­den sor­du­lar. Der­nek de bunun üze­rin­de bir ka­ra­ra va­ra­ma­ya­rak mu­ta­sar­rı­fa bil­dir­di. Mu­ta­sar­rıf­lık­tan gelen buy­ruk şe­ker­le­rin alın­ma­ma­sı yo­lun­day­dı. Er­te­si sabah,şe­ker­ler bir oto­mo­bil­ler geldi. İki Fran­sız as­ke­ri­nin ta­şı­dı­ğı dört sepet şeker öğ­ret­men­ler oda­sı­na ge­ti­ril­di. As­ker­le­rin ba­şın­da iki de Fran­sız su­ba­yı vardı. Öğ­ret­men­ler,şe­ker­le­ri al­ma­ya­cak­la­rı­nı söy­le­yin­ce su­bay­lar, ku­man­da­nın buy­ru­ğu ge­re­ğin­ce şe­ker­le­ri yine de öğ­ret­men­ler oda­sı­na bı­ra­kıp git­ti­ler. Bunun üze­ri­ne okul yö­ne­ti­ci­le­ri de bir oto­mo­bil tu­ta­rak dört sepet şe­ke­ri bir ha­de­mey­le ko­lej­de­ki Fran­sız ka­rar­ga­hı­na gön­der­di­ler. Ha­de­me şe­ker­le­ri bir türlü Fran­sız­la­ra ve­re­me­ye­rek yine alıp okula ge­tir­di. Öğ­ret­men­ler,şe­ker­le­ri,ha­de­me­yi ve şo­fö­rü yine geri çe­vir­di­ler,Eğer Fran­sız­lar,bun­la­rı al­maz­lar­sa ko­le­jin ka­pı­sı­na bı­ra­kıp dö­ne­cek­ler­di.Fran­sız­lar şe­ke­ri bu kez de al­ma­dı­lar.Gö­rev­li­ler de bun­la­rı ko­le­jin ka­pı­sı­na bı­ra­kıp dön­dü­ler…..”Kut­sal İsyan Cilt :3,sy:526-527-528 Hasan İzzet­tin Di­na­mo”
De­ğer­li Öğ­ret­men Ar­ka­daş­la­rım
Sizin de­de­le­ri­niz Antep'te öğ­ret­men­di. Sizin ba­ba­la­rı­nız o öğ­ren­ci­le­rin yaş­daş­la­rıy­dı. Belki on­la­rın üç beş ku­ru­şa,al­tı­na ih­ti­yaç­la­rı vardı. Belki o öğ­ren­ci­ler Fran­sız­la­rın ci­ci­li bi­ci­li şe­ker­le­ri­ni hiç gör­me­miş­ler­di. Ama hiç­bi­ri­si dönüp bak­ma­dı bile. Hepsi iş­gal­ci Em­per­ya­list Fran­sız'dan daha zen­gin­di. Zen­gin­lik­le­ri onur­la­rın­dan ge­li­yor­du.

İşte Baş Öğ­ret­men M.?K.?Atatürk,Kur­tu­luş Sa­va­şı­nı böyle onur­lu Öğ­ret­men ve öğ­ren­ci­ler­le ka­zan­dı.Siz­le­rin de aynı yolu iz­le­ye­ce­ğin­den kuş­kum yok. Bu dü­şün­ce­ler­le ÖĞ­RET­MEN­LER GÜ­NÜ­NÜ­ZÜ kut­lu­yo­rum.

Okunma Sayısı: 4900