“BİR- REY” OLDUĞUMUZU HATIRLADILAR “BİREY” OLDUĞUMUZU UNUTMAYALIM!

    Bir seçim daha ya­şa­na­cak. Her seçim ön­ce­sin­de ol­du­ğu gibi va­tan­da­şın, bir-rey ol­du­ğu ha­tır­lan­dı. Ancak uma­rım seçim bi­tin­ce birey ol­du­ğu­mu­zu da unut­maz­lar… Sor­gu­la­yan, araş­tı­ran, eleş­ti­ren, hak­kı­nı ara­yan bi­rey­ler ol­mak­tan çok uzak­ta­yız. Kan­dı­rıl­mak fıt­ra­tı­mız­da var, fıt­ra­tı­mız­da bir de unu­tul­mak var. Her seçim son­ra­sı ni­met-kül­fet den­ge­si var­sıl­dan yana bo­zu­lup gi­di­yor. 

    Ama far­kın­da­lı­ğı ya­ka­la­ya­ma­yan geniş ke­sim­ler kendi hak­la­rı­nı sa­vun­mak­tan yok­sun… Bu yüz­den dün­ya­nın en çok acı çeken top­lum­la­rın­dan bi­ri­si­yiz. İş ka­za­la­rı, eği­tim­siz­lik, sağ­lık­sız­lık, yok­sul­luk yaşam bi­çi­mi­miz… Yaşam ka­li­te­si­nin dü­şük­lü­ğü bizi 3. Dünya ül­ke­si ol­mak­tan kur­ta­ra­mı­yor. 
Bu kez, ba­ka­lım top­lum dur­ma­sı ge­re­ken yeri bu­la­bi­lecek mi? Yoksa aşa­ğı­da­ki ma­sa­lı gü­le­rek anım­sa­ya­cak mıyız, yine se­çim­den sonra?

    Bir inek, bir bey­gir, bir eşek, da­ğı­lıp in­san­la­rın ne yap­tık­la­rı­nı öğ­ren­me­ye ve beş yıl sonra bu­luş­ma­ya karar ver­di­ler. Her biri başka yöne yola çık­tı­lar. Beş yıl sonra bu­luş­ma ye­ri­ne önce inek ile bey­gir geldi. İkisi de pe­ri­şan bir halde, za­yıf­la­mış, diş­le­ri dö­kül­müş, kam­bur­la­rı çık­mış, adeta çök­müş­ler­di.

    Bey­gir sordu: 'Nedir bu halin inek?...
'İnek iç çe­ke­rek an­lat­tı: 'Bu in­san­lar mer­ha­met­siz. Beni dur­ma­dan bir­bir­le­ri­ne sat­tı­lar. Alan sü­tü­mü sağdı. Do­ğur­dum ço­ğal­dım, ço­ğal­dık­ça sütüm azal­dı. Sütüm azal­dık­ça ye­mi­mi azalt­tı­lar. Bir inek daha var­mış, onu ya­nı­ma koyup çifte koş­tu­lar, aç bı­rak­tı­lar. Ca­nı­mı zor kur­tar­dım be kar­deş...
    'Sonra bey­gir an­lat­tı: 'Benim de ağ­zı­ma bir demir par­ça­sı ge­çir­di­ler, ağ­zı­mı aça­ma­dım. Üze­ri­me bin­di­ler. O indi, öbürü bindi. O indi, öbürü bindi... Bin­me­dik­le­ri za­man­lar zin­ci­re vur­du­lar... Belim çöküp de on­la­rı ta­şı­ya­maz bir hale gel­di­ğim­de ar­ka­ma ko­ca­man bir araba bağ­la­dı­lar, bu sefer bir ço­ğu­nu bir­den ta­şı­ma­ya baş­la­dım. Ben on­la­rı ta­şı­dık­ça kır­baç­la­dı­lar. Ca­nı­mı zor kur­tar­dım yaa inek kar­deş...

    'Ve uzak­tan eşek gö­zük­tü. Eşek; ıslık çala çala, taş­la­ra tekme ata ata geldi. Mut­luy­du. Şiş­man­la­mış­tı, tüy­le­ri par­lı­yor­du, göz­le­ri­nin içi gü­lü­yor­du, üze­rin­de la­ci­vert ta­kım­lar vardı. İnek ile bey­gir, 'Nedir bu halin, neler oldu' diye me­rak­la sor­du­lar, eşek an­lat­tı:
'Bir mem­le­ke­te var­dım, bi­ri­si ba­ğır­dık­ça in­san­lar onu al­kış­lı­yor­du. Ben de yük­sek­çe bir yere çıkıp ba­ğır­dım. Benim ba­ğır­ma­mı bi­lir­si­niz, duyan benim ya­nı­ma koştu, duyan koştu. Onlar gel­dik­çe ben daha çok, Vatan -Mil­let -Sa­kar­ya diye ba­ğır­dım...

''Sonra?..
''Sonra beni baş­kan seç­ti­ler...
''Yani sen baş­kan mı oldun?..
''Evet... Bir şey yap­ma­ma gerek kal­mı­yor­du, ben ba­ğır­dık­ça onlar 'Mem­le­ket se­nin­le gurur du­yu­yor' diye al­kış­la­dı­lar. Yi­yecek bir­çok şey vardı. Ben ise yedim içtim ve ba­ğır­dım, yedim içtim ve ba­ğır­dım...
''Pe­ki­ii ... Senin eşek ol­du­ğu­nu an­la­ma­dı­lar mı?...
‘Eşek ya­nıt­la­dı: 'Ya­rı­sı an­la­dı ama diğer ya­rı­sı­na bir türlü an­la­ta­ma­dı­lar...

    Bu gün­lük bu kadar. Yü­zü­nüz­de­ki gü­lü­cük­ler eksik ol­ma­sın. Sev­gi­li dost­lar. Baş­ka­ca söze gerek yok…An­la­yan an­la­dı…
Gö­rüş­mek üzere…
Far­kın­da­lı­ğa ve ka­li­te­li bir ya­şa­ma esen­lik­le…

Okunma Sayısı: 8669