BU FOTOĞRAFLAR DA NE? DATÇA ADLİYESİ'NİN DURUMU

Birkaç dolap, ağzına kadar dosyalarla dolu…Masalarda evraktan yer kalmamış. Kendinizi böyle bir odada memur olarak hissedin, bir iki dakikalığına…

Ne düşünürsünüz, ne hissedersiniz.

Bu fotoğraflar Datça Adliyesi'nde sadece bir küçük odada çekilmiştir. Memurların haberi olmadan… habersiz çekilmiştir. 

Bu odada en çok iki memur görevli. Birisi evraklarla boğuşurken, öteki duruşmalara katılıyor…

Datça Adliyesinde yeterli memur yok. Olanlar da buradan gitmenin (kaçma demiyorum) bir yolunu arıyorlar. İşler çok. Yaşam pahalı. Gelen de olmuyor. Ev kiraları bir sorun.

Yeri gelmişken bir iki cümle etmek istiyorum; Datça gibi yerlerde mutlaka ama mutlaka devlet memurları için sosyal konut yapılmalı, bu olmuyorsa, mutlaka kira desteği verilmelidir.(bunu çok tasvip etmiyorum. Çünkü bu memur kira alıyor diye, kiralar daha da zamlanır) tek çözüm memurlara ucuz sosyal konut yapılmalıdır…Konumuza devam edelim. Her memur kendi işinin zor olduğunu söyler. Çünkü çalışan odur. Ancak, Datça Adliyesinde, bazı memurların öğle yemeği bile yemediklerini de öğrendim. (Yanlış anlaşılmasın, iş yoğunluğundan yemeğe gidemiyorlarmış)

Memurlar böyle de ya savcılar, ya hakimler…Onlar da dosya içinde boğulmuşlar. 

Hiç abartmadan söylüyorum, bazen o Adliye koridorlarında oluyorum. Duruşma salonlarının kapıları açıldığında, hakimin yüzünü görmek istiyorum. Ancak mümkün değil. O fotoğraflarda gördüğünüz dosyalar kadar, duruşma kürsüsünde, hakimin önünde o kadar dosya var. Kapıdan, yani yandan bakınca, hakim görünmüyor. Dosyalar sağında ve solunda öyle yığılmış ki, hakimi ancak cepheden görebilirsiniz. Birinde orada bulunanlara sordum:

-İçeride hakim yok mu?

-Var,...dediler. Ben de dikkatlice baktım. 

Hakimin sesi geliyor, kapıdan bakınca yine de görünmüyordu. 

Hakimin adını da orada öğrendim. Görkem'(Demirci) miş. Adliyede ve hukuk camiasında kendisini sevmeyen yokmuş. Sonra nereli falan deyince Samsunlu olduğunu da öğrendim. Tabii hemşerim olması benim için ayrı bir gurur…

Sonra anımsadım. Bir imza için kendisine gitmiştim. Adını bilmiyordum. Daha sonra öğrendim.

 

Ben de uzun yıllar devlet memurluğu yaptım. Bir derslikte 5 sınıf okuttum. Bunun ne demek olduğunu en çok ben bilirim.

Bunları ilgili yerlere de bildireceğim. Nereye kadar uzanabilirsem. 

Çünkü , aç durabiliriz…Ancak adaletsiz duramayız.