CUMHURİYET KURULURKEN - BU TÜRKLERİN BİR DİLİ (LİSANI) YOK MUYDU?

1927-1928 yılları hep dil tartışmalarıyla geçiyordu. Şimdi olduğu gibi Arapça, Farsça’ya
tapınanlar vardı! Hatta Mustafa Kemal’in en yakınlarından bazıları da karşıydılar yeni
alfabeye, yeni harflere…
Mustafa Kemal’in dili arılaştırma girişimlerine karşı çıkanlar şunu öne sürüyordu:
-Arabınkini Arap’a, Aceminkini Acem’e geri verirsek, bize uzun kollu bir Buhara
hırkasından başka bir şey kalmaz…
İşin garibi bu cümleyi kuran ünlü bir yazarımızdı…
Tüm bunlara yanıt olsun diye Mustafa Kemal;
-Tarihin akışını oradan oraya çevirmiş, yer yer bunca uygarlık ocakları kurmuş bir
ulusun dili, bu kerte yoksul olabilir mi? Araplarla tanışmadan önce Türk’ün, Devlet,
hükümet, hukuk ve adalet gibi uygar kavramlarla, onur, namus, insaf, vicdan gibi yüksek
duygulara birer ad vermemiş olması düşünülebilir mi? Belli ki her ulusta görüldüğü gibi
Türk’ün de tarihte uyuma halleri olmuştur. Bu arada diline de bakamaz olmuş olabilir. Biz şimdi ulusal benliğimize kavuştuğumuz gibi, öz dilimize de kavuşacağız.
Dedikten sonra, şu fıkrayı anlatır:
“-Bektaşi hamama gitmiş. Çıkarken, tam giyinecek, başlamış
bağırmaya…”Soyuldum…” Bunu her gittiğinde yapınca,hamamcı dayanamamış;
-Bak, işin doğrusunu sen de biliyorsun , ben de biliyorum. Eğer paran yoksa, gel
yıkan git, ama böyle cazgırlık yapma…
Bektaşi geliyor, yıkanıyor, hiç ses etmeden gidiyor. Bu böyle devam ederken,bir gün
hamamcı Bektaşi’ye bir şaka yapıyor. Onun elbiselerini çalışmış havası vererek, saklıyor.
Bektaşi hamamdan çıkıyor. Tam giyinecek. Bakıyor elbiseler yok.
Hamamcıya şöyle diyor:
-Tamam, bağırmayacağım ama, Allah aşkına ben buraya çıplak mı geldim?
Bu fıkradan sonra M.Kemal şu açıklamayı yapmış:
-Bektaşi’nin hamama çıplak gelmediğine herkes inanmış, ama Türk’ün yurdundan
dilsiz çıkmadığına, şimdi de akıl erdiremeyen uykulular vardır…
Uykulular mı demiştir, gafiller mi demiştir, yoksa aymazlar mı? Bilemem…

Okunma Sayısı: 158