CUMHURİYET KURULURKEN DESENİZE BİR TEK NAMUSLU ADAM VAR…O,, DA;

“Sarışın bir kurda benziyordu, mavi gözleri çakmak çakmaktı…”
Hitler’in , Almanya’da davulunu çaldığı faşizm, artık Türkiye’de de iyiden iyiye taraftar
bulmuş, yer etmeye başlamıştı. Özellikle devlet içindeki kadrolarda…
Devletin dümeninde, etkili ve yetkili kimi bazı yöneticiler faşizmden yana dümen
kırınca, ülkedeki en büyük suçlular(!) her zamanki gibi solcular ve komünistlerdi…
Bunların başında da Nazım hikmet geliyordu.
Bir akşam, Çankaya Köşkünde, Nazım’ın kişiliği sofraya getirildi. Sözü Mustafa Kemal
aldı ve şunları söyledi;
-Bizim Ali Fuat’ın(Cebesoy) yeğeni. Bildiğim kadarıyla iyi bir şair. Madem ki bu şair
dediğiniz gibi çok yetenekli bir adamdır, onu neden yok etmeye çalışıyorsunuz? Onu yok
etmektense, onu mahpuslarda süründürmektense, sağda solda inletmektense, normal bir
yurttaş olarak neden ele almıyorsunuz? Bu Cumhuriyette kendisine bir iş verilemez mi?
Kendisine bol para verilemez mi? Tabii ki çalıştığı sürece… Masada bir suskunluk oldu. Herkes birbirinin yüzüne bakıyordu.
Nihayet biri çıktı şu sözleri söyledi:
-Efendim, o bildiğiniz, makam mevki sahibi olmak için can atan insanlara
benzemiyor. Makam da mevkii de gözü yoktur. Bildiği, inandığı fikirlerin serbestçe
söylenmesinden, özgürce şiir yazmaktan başka bir istemi yoktur…
Mustafa Kemal, bu sözleri çok dikkatli dinledi.
Sonra orada bulunanlara, biraz da ironik bir şey söyledi;
-Desenize ki, Türkiye’de bize, yani Cumhuriyet’e yakışan birkaç adamdan biri de
Nazım’mış, anlattıklarınıza göre “ O da bizden değilmiş…”
Oysa öyle yanlıştı ki.
Nazım, hiçbir zaman Cumhuriyet’e, Atatürk’ün devrimci atılımlarına karşı çıkmamıştı.
Nazım’ı Paşa’ya öcü gibi anlatanlar vardı çevresinde.
Nazım’ın yazdığı Kuvayı Milliye Destanı’nı Atatürk’e okutmadılar, hatta Paşa’ya özel
olarak yazdığı mektubu, bile vermediler…

Okunma Sayısı: 140