Datça Kazan Betçe Kepçe -GEÇMİŞ ZAMAN OLUR Kİ...

Datça'da tran­sis­tör­lü radyo dev­ri -1960'lı yıl­lar..
Ön­ce­le­ri....?Koca koca pilli (anot-ka­tot) ,içten lam­ba­lı, gür sesli K a s a l ı rad­yo­la­rı­mız vardı..?Sa­de­ce ağa­la­rın, bey­le­rin ev­le­rin­de ve köy kah­ve­le­rin­de bu­lu­nan..
Kıb­rıs'ın ba­ğım­sız­lık (1958-59) olay­la­rı­nı ,"Ya tak­sim, ya ölüm " mi­ting­le­ri­ni kü­çü­cük ku­lak­la­rı­mız­la pür dik­kat on­lar­dan din­le­dik..
Kimin ta­ra­fın­dan ya­pıl­dı­ğı veya yap­tı­rıl­dı­ğı halen be­lir­siz 27 Mayıs 1960 ih­ti­la­li­ni,"Sa­nık­lar gel­di­ler... Yer­le­ri­ne otur­du­lar.." diye baş­la­yan "Y a s s ı - a d a -m u h a k e m e s i " tra­je­di -ko­me­di­si­ni tam bir sü­ku­net-ses­siz­lik için­de yine ka­sa­lı rad­yo­la­rın gür se­sin­den din­le­dik.. Kör­pe­cik be­yin­le­ri­mi­ze nak­şet­tik..
İster­sen ses­siz­ce din­le­me ..Kör­pe­cik bey­ni­ne nak­şet­me..
Yoksa, bü­yük­le­ri­mi­zin ok­ka­lı şa­ma­rı, pem­bem­si - ço­cuk­su ya­nak­la­rı­mı­za nak­şo­lu­nur­du...
Der­ken...
1960'lı yıl­la­rın baş­la­rın­da elde, kol­tuk al­tın­da ta­şı­na­bi­len eş­e­ğin se­me­ri­nin kul­pu­na (kaş) tut­tu­ru­la­bi­len, kü­çü­cük pil­ler­le ça­lı­şa­bi­len, fi­ya­tı eh­ve­ni şer (!) T r a n s i s t ö r l ü radyo devri baş­la­dı.....
Ve.. Radyo halka indi...
Ağa­lar... Bey­ler...Tü­re­di zen­gin­ler bun­dan çok ra­hat­sız­lık duy­du­lar.
Sal­ta­nat­la­rı sar­sıl­mış­tı...
Artık radyo ,?evde, so­kak­ta, çeşme ba­şın­da, tütün tar­la­sın­da, yazın gö­çü­len çar­dak­lar­da.. ,Eşek sır­tın­da, köy mi­ni­bü­sün­de...
Her yerde ve her zaman, her­ke­sin em­ri­ne ama­dey­di..
Ka­sa­lı rad­yo­la­rın sal­ta­na­tı bit­miş­ti..
Yur­du­mu­zun sesi ,ne­fe­si olan "Yurt­tan ses­ler ko­ro­sun­dan" buram buram Ana­do­lu kokan tür­kü­le­ri, Ru­me­li ez­gi­le­ri­ni büyük bir iştah ve me­rak­la ,hal­kın ta­bi­riy­le "Tran­si­tor­lu radyo" la­rı­mız­dan din­le­dik..
Kıb­rıs Bay­rak­lı rad­yo­sun­dan, TRT'de ya­sak­lı a r a b e s k fer­yat­la­rı­nı din­le­dik..
İzmir, kar­şı­ya­ka da ki evin­den ku­la­ğın­dan tu­tu­la­rak zorla Cum­hur­baş­kan­lı­ğı kol­tu­ğu­na otur­tu­lan "M i l l i -D e v r i m " oto­mo­bi­li mu­ci­di C e m a l - a g a (Gür­sel) mızın güven veren se­si­ne tran­sis­tör­lü rad­yo­la­rı­mız­la kulak mi­sa­fi­ri olduk..
Cemal Aga' mızın te­da­vi için git­ti­ği ağa­be­yi­miz, ba­ba­mız, sam am­ca­mız Ame­ri­ka'da bir has­ta­ha­ne­nin ra­hat­sız ya­ta­ğın­da­ki son ne­fe­si­ni nasıl verip hu­zu­ra er­di­ği­ni yine tran­sis­tör­lü rad­yo­lar­dan duy­duk.. Üzül­dük, ağ­la­dık...
Rah­met­li İnönü'nün hı­rıl­tı­lı boğuk yaş­lım­sı se­si­ni, De­mi­rel'in nük­te­dan ne­fe­si­ni hep on­lar­dan duy­duk, din­le­dik..
1960'lı yıl­lar­da Tran­sis­tör­lü rad­yo­lar..
Eli­miz, aya­ğı­mız, gö­zü­müz, ku­la­ğı­mız ol­du­lar vel­ha­sıl..
Sonra 1970.'li yıl­lar­da v i z o n - t e l e 'ler çıktı...
Tran­sis­tör­lü rad­yo­la­rı­mız­dan ay­rı­lı­şı­mız...
P e k - h a z i n - o l d u ...
02-09-2023-Y.?Ziya Özalp

Okunma Sayısı: 740