Datça'da Kedilere Serenat

Belki beklediniz…

Çizmeli kediyi,

Balkon altınızda şarkı söylesin diye.

Ama o —

Bir sabah,

Rüzgârla gitti.

Ardında tuz kokusu,

Güneşin yumuşak dokunuşu,

Ve biraz… özlem bırakarak.

Olsun.

Datça’da kedi çok!

Taş sokaklarda…

Limon çiçeklerinin gölgesinde…

Deniz gibi gözleri var bazısının,

Sakince bakar;

Sabır gibi, huzur gibi.

Gelin biz yapalım bu defa serenadı;

Bir kap yemek,

Bol bol su,

Bir köşe — rüzgârı kesen,

Yağmurdan koruyan.

Bazen başını okşamanızı ister,

Bazen sessizce dizinize kıvrılır.

Ve o an —

Tüm telaş uçar gider,

Dünya…

Bir kedinin nefesi kadar yumuşar.

Datça’da balkonlar yalnız değil.

Sokaklar yalnız değil.

Biz birbirimize yakın,

Ve kedilerle daha huzurluyuz.

Şiirim Datça’daki kedilere ulaşırsa

onlar da teşekkür eder gibi

mırıldanır muhtemelen,

ya da kedilere ev, anne, baba, lokanta olan

o özel bayan okur bu şiiri

onllara en azından.

Söylemeden geçersem

Olmaz

…

O bayanı gören herkesin

gözü gönlü bayram ediyor,

dünyası şenleniyor,

tabii sırf bizlerin değil,

onun etrafını saran bütün hayvanların,

ama en başta da kedilerin.

Rumuz : Sensiz Olmaz, 01.09.2025

Okunma Sayısı: 264