DAT­ÇA­LI EŞ­ŞEK­LER­LE RÖ­POR­TAJ (11)

Foto : Dat­ça­lı özgür ve özgün ruhlu eş­şek­le­rin başı ile yıl­lar sonra L i n d o s ko­yun­da yine te­sa­dü­fen kar­şı­laş­tık. Lin­dos' ta ya­şa­yan mü­te­vef­fa kar­de­şi­nin ço­cuk­la­rı­nı zi­ya­re­te gel­miş. Es­ki­le­ri yad edip has­ret gi­der­dik. Göz­le­ri­miz­le ko­nu­şup soh­bet ettik..
Eş­şek­ler­le yıl­lar önce ala­va­ra­da­ki ib­ret­lik ma­ce­ra­mı­zı an­lat­ma­ya devam ede­lim. İnsan­la­rın ve eş­şek­le­rin ku­la­ğı­na küpe olsun..
En ni­ha­yet ya­ba­nıl eş­şek­le­ri­mi­zin gü­ve­ni­ni ka­zan­mış­tım..​Madem evcil ata­la­rı­nı ta­nı­yor­dum. on­la­ra acılı geç­miş­le­ri­ni an­lat­ma­lıy­dım..
Zaten merak için­dey­di­ler.
--Ha­di bize geç­mi­şi­mi­zi anlat..​Biz­ler kim­le­rin to­run­la­rı­yız.? Merak için­de­yiz diye yal­va­rı­yor­lar­dı..
1960'lı yıl­lar­da ço­cuk­luk ve buluğ ça­ğı­nı ya­şa­mış , on bir ya­şın­dan otuz ya­şı­na kadar okul , Avu­kat­lık stajı, as­ker­lik falan der­ken Datça has­re­ti ile yanıp tu­tuş­muş, Muğ­la-İstan­bul-İzmir-Dat­ça dört­ge­nin­de mekik do­ku­muş mem­le­ket aşığı biri ola­rak ya­ba­nıl eş­şek­le­ri­mi­ze geç­mi­şin Datça ya­şa­mı­nı, ata­la­rı­nı an­lat­ma­yı üze­ri­me farz bil­dim ve baş­la­dım an­lat­ma­ya..
Tabii ki.. ef­ka­rı­mı da ka­ta­rak...
--Ahh. eş­şe­oğ­lu eş­şek­ler ah.."Ya­şa­dı­ğın müd­det­çe çok şey­ler gö­re­cek­sin" der­ler..
Neler gör­düm ge­çir­dim neler..
--Ço­cuk­lu­ğu­mun Dat­ça­'sı için "Ba­tı­nın Hak­ka­ri'­si sür­gün yeri" der­ler­di..​Ne yol vardı.. Ne iz..
Dünya ile iliş­ki­miz 15 günde bir Datça is­ke­le­si açık­la­rı­na demir atan bir vapur ve iki günde bir Dat­ça-Mar­ma­ris ara­sın­da gidip gelen ,Mar­ma­ri­s'e 5-6 sa­at­te ula­şan uzun bu­run­lu " P o s t a " de­di­ği­miz kü­lüs­tür bir oto­büs­tü..
Datça içi, köy­ler arası ula­şım ara­cı­mız ata­la­rı­nız eş­şek­ler ve zen­gin­le­rin bes­le­di­ği at­lar­dı..​Her evin da­mın­da ,ka­pı­sın­da , ba­ğın­da ,bağ­ça­sın­da(bahçe) mut­la­ka bir eşşek vardı..​Hayvan­lar­la iç içe yaşar, on­lar­la kal­kar on­lar­la ya­tar­dık..
Et­ra­fı­mız yılan, çiyan, ge­lin­cik, kuş, tilki, çakal , tav­şan ,kap­lum­ba­ğa, (tos­ba­ğa) , kur­ba­ğa, arı, sinek börtü böcek kay­nı­yor­du..
Ve on­lar­la dahi iliş­ki için­dey­dik..​Ne­re­dey­se her evin bir kara yı­la­nı vardı..​Her evin ka­pı­sın­da bir kafes ve kafes için­de bes­le­di­ği­miz kek­lik­le­ri­miz vardı..​Keklik­le­re çe­kir­ge, kurt vs. bulup bes­le­mek biz ço­cuk­la­rın gö­re­viy­di..
Ya­ba­nıl hay­van­lar­la dahi derin bir mu­hab­be­ti­miz, duy­gu­sal bağ­la­rı­mız vardı..
Öküz­ler­le, inek­ler­le, ko­yun­lar­la, ke­çi­ler­le, ke­di­ler­le, kö­pek­ler­le ,at­lar­la eşek­ler­le iç içe ya­şar­dık..​Onlar da aile fer­diy­di..​Ve aile için­de biz ço­cuk­lar da dahil in­san-hay­van cin­sin­den her fer­din ayrı ayrı gö­rev­le­ri vardı..
Vel­ha­sıl ..
Kar­şı­lık­lı yar­dım­laş­ma­ya , da­ya­nış­ma­ya da­ya­lı k o m ü n a l bir ya­şam­dı bi­zim­ki­si..
Eş­şek­ler kulak ke­sil­miş ,dik­kat­le din­li­yor­lar­dı.
--O l - s a l t a n a t ı n - ş i m d i - y e l l e r - e s e r - y e r i n d e..
de­yin­ce yay­ga­ra­yı ko­yu­ver­di­ler.. Ağ­laş­ma­ya baş­la­dı­lar.. Özel­lik­le yaşlı eş­şek­le­rin o gü­ze­lim göz­le­rin­den inci ta­ne­si gibi yaş­lar sü­zü­lü­yor­du..(sü­recek)

Okunma Sayısı: 1963