DOĞ­RU­CA AN­LAT­MAK

Söy­le­mek­ten utan­dı­ğı­mız bir fikri ve duy­gu­yu, dü­şün­mek­ten de utan­ma­lı insan. CA.
Gör­me­ye değer bir yere git­mek is­ti­yor­sa­nız, kısa yolu seç­me­yi­niz. Çünkü,
sizin için o yer, gör­me­ye değer bir çok yer kadar önem­li bir fır­sat ola­cak­tır
belki de. C.A
Ya­pı­lan iyi­lik­le­ri gör­mez­den ge­len­ler, unut­ma­sın­lar ki sıra on­la­ra da
ge­le­cek­tir nan­kör­lük­te. C.A
Kal­bin­de ya­şat­tı­ğın her kim ve neyse, ha­zi­nen on­da­dır.. Zira kalp, de­ğer­siz
hiç­bir şeyi ba­rın­dır­maz C.A
Ya­nıl­gı­lar ve yan­lış­lar da yap­sak, tec­rü­be ve de­ne­yim daima en önem­li
azim ve ce­sa­re­ti­miz ol­ma­lı­dır. CA.
Her de­ne­yim, göze alın­ma­sı ge­re­ken bir risk ve he­ye­can ile ya­şa­nır. Çünkü
çoğu zaman hayat gös­te­ri­len bir gö­zü­pek­lik­le değer ka­za­nır. CA
İnsanı en çok et­ki­le­yen ve ayar­tan ke­sin­lik­le kadın, insan, canlı ve doğal
gü­zel­lik­ler­dir.CA
En ciddi sı­kın­tı­mız, baş­ka­la­rı­nın ken­di­mi­zi, bek­le­di­ği­miz gibi
gör­me­me­si­dir. CA
Makam ve mev­ki­ler, el­bi­se gi­bi­dir. Ki­mi­ne giy­di­ği dar gelir boğar, ki­mi­ne de
bol gelir gül­dü­rür.
Gü­lüm­se­me­yi hiç ha­fi­fe alıp sı­ra­dan bir şey­miş say­ma­yın. Çünkü al­dı­ğı­mız
bir te­bes­süm, bizi mutlu eden saf, em­sal­siz bir ar­ma­ğan sa­yıl­ma­lı­dır.CA
İzmir' deyim ön­ce­ki gün­den beri. En sev­di­ğim büyük şehir. An­lat­mak­la bit­mez. Kar zarar, çı­kar-ya­rar he­sa­bı değil bu. Biraz fazla özgür ya­şa­ma­na yar­dım­cı olu­yor sanki gü­ze­lim İzmir. Se­vim­li, ne­şe­li, çok az üzü­len, çok
sey­rek ağ­la­yan, hatta seni her ha­lü­kar­da gül­me­ye zor­la­yan bir yanı, bir ha­va­sı var sanki. Evde olsan da, dı­şa­rı­da olsan da böyle. Ama, zaman zaman
ken­di­ni dı­şa­rı at­ma­ya can atar­sın. Ve dı­şa­rı çık­tı­ğın­da, özgür ve par­mak­lık­sız bir ha­ya­tın seni bek­le­di­ği­ni his­se­der­sin. İşte İzmir­li olmak bu.
İzmir'de ya­şa­mak da.?Bir süre ke­yif­le do­laş­tık­tan sonra ,ünlü ta­ri­hi Kız­la­ra­ğa­sı ha­nın­da, orta yerde ku­rul­muş bir geniş eyvan mi­sa­li in­san­la­rın
balık is­ti­fi otur­du­ğu çay­ha­ne­de bul­dum ken­di­mi ve otu­ru­ver­dim. Her­kes gibi olmak ve aynı ha­va­yı çek­mek için. Evet şimdi ger­çek­ten öyle du­yu­yo­rum ve biraz da içer­li­yor muyum, kıs­ka­nı­yor muyum, emin de­ği­lim.
Sanki do­ğum­dan iti­ba­ren bu­ra­da ya­şa­ma­mış olmak bir şans­sız­lık gibi gelir in­sa­na. Ünlü yazar ve dü­şü­nür Ni­etzsc­he (Niçe) nin çok çar­pı­cı sözü geldi
ak­lı­ma: "Sanki, tüm ha­ya­tım bo­yun­ca yan­lış me­lo­di ile dans etmiş gi­bi­yim.!!" Ne ya­pa­bi­li­rim. aya­ğı­mı­zın al­tın­da­ki yer, mekan demek ki
ya­şar­ken ,çak­tır­ma­dan bize güven ,mut­lu­luk ve huzur ve­ri­yor. ( C.A.)

Okunma Sayısı: 314