İYİ İNSANLAR KÖTÜ İNSANLAR

Yir­min­ci yüz­yı­lın önem­li bilim in­san­la­rın­dan Al­bert Eins­te­in “ Ap­tal­la­ra göre in­san­lar; Irk, cin­si­yet, mil­li­yet, yaş, statü, renk, din ve dil başta olmak üzere 8'den fazla ka­te­go­ri­ye ay­rı­lır­lar. Hal­bu­ki olay bu kadar komp­li­ke de­ğil­dir. İnsan­lar sa­de­ce 2'ye ay­rı­lır­lar: İyi in­san­lar ve kötü in­san­lar...” sap­ta­ma­sın­da bu­lun­muş.
 
Uzay­dan çe­ki­len fo­toğ­raf­lar­da dün­ya­mı­zı, ye­şi­lin coş­ku­su, ma­vi­nin huzur ve­ri­ci gü­zel­li­ğiy­le uçsuz bu­cak­sız bir yaşam kay­na­ğı ola­rak gö­rü­rüz. Ne sı­nır­lar var­dır, ne açlık, yok­luk, yok­sul­luk ne de sa­vaş­lar bu gö­rün­tü­ye dahil de­ğil­dir. İnsan­la­rın do­yum­suz­lu­ğu, ka­zan­ma hırs­la­rı, acı­ma­sız­lık­la­rı, ben­cil­lik­le­ri dün­ya­yı ce­hen­ne­me çe­vir­mek­te­dir. Sı­nır­sız bu yer­yü­zü par­ça­sı­nı biz be­yin­le­ri­miz­de ya­rat­tı­ğı­mız sı­nır­lar­la pa­ram­par­ça ede­riz. Sonra da bu sı­nır­lar için, gel­sin kav­ga­lar, sa­vaş­lar, kat­li­am­lar. Kendi yaşam kay­na­ğı­mı­zı yok et­ti­ği­mi­zi fark etmek için ate­şin bizi de sar­ma­sı ge­re­kir.
 
Ve hala dün­ya­nın her ye­rin­de, ka­zan­ma hır­sıy­la, baş­ka­la­rı­na ait olanı kapma ya­rı­şın­da olan sö­mür­ge­ci güç­ler, silah üre­ti­ci­le­ri in­san­la­rın kat­le­dil­me­si­ne ortam ha­zır­lar­lar. Ül­ke­le­ri, in­san­la­rı bir­bi­ri­ne dü­şür­mek on­la­rın işi­dir. Çünkü dün­ya­da­ki yok­sul­lu­ğun ne­de­ni doy­mak bil­me­yen zen­gin­ler­dir. İnsan­la­rı ka­te­go­ri­leş­tir­mek ap­tal­la­rın işi­dir. Çünkü, Eins­te­in'in de­di­ği gibi, in­san­lar iki çe­şit­tir. İyiler ve kö­tü­ler.
 
Dün 2 Tem­muz'du. Sivas yan­gı­nı­nın yıl dö­nü­mü, 35 canı'mızın göz göre göre ya­kıl­dı­ğı gün. Ki Sivas, Pir Sul­tan Ab­dal­la­rın, Aşık Vey­sel­le­rin, Hacı Bek­taş-ı Ve­li­le­rin ye­tiş­ti­ği, Cum­hu­ri­yet'imi­zin te­mel­le­ri­ni atıl­dı­ğı ken­ti­miz­di. Otuz­beş yurt sever sa­nat­çı acı­ma­sız­ca ya­kıl­dı. Suç­lu­la­rın af­fe­dil­me­si ise hiç­bir zaman ba­ğış­lan­ma­ya­cak bir olgu ola­rak ta­ri­he ya­zıl­dı. Yıl­lar­dır top­lu­mu ay­rış­tır­ma gay­re­ti için­de olan­la­rı iyi ta­nı­ma­lı­yız.Kar­de­şi ker­de­şi kır­dır­mak kim­le­rin işine ge­li­yor ta­nı­mak ge­re­ki­yor. Bu kin ve nef­re­tin de­rin­li­ği araş­tı­rıl­ma­lı. 
Bir­bi­ri­miz ya­ka­rak, kat­le­de­rek ancak “yok oluş”a gi­de­riz.

Okunma Sayısı: 11782