KNİDOS ASLANI DERTLİ..(2)

Can dos­tum Sara Esin'in Kni­dos As­la­nı ile Lond­ra-Bri­tish Mu­se­um' da yap­tı­ğı rö­por­ta­jın de­va­mı­nı ya­yın­lı­yo­ruz..
S.​Esin :
-- Madem Dat­ça'­ya gel­me­yi ken­din için teh­li­ke­li bu­lu­yor­sun. Bi­raz­cık ken­din­den bah­set bari..​Datça­lı­lar ola­rak he­pi­miz seni merak edi­yo­ruz..
K.​As­la­nı :
--Be­nim ne­yi­mi merak edi­yor­su­nuz..? Üç-beş al­tı­na İngi­liz­le­re sat­tı­nız..​ Ye­rim­den yur­dum­dan et­ti­niz..
S.​Esin :
--Ney­se .. ​Geç­miş geç­miş­tir..​ Ataları­mı­zın ha­ta­sı­nı bize yük­le­me..​ Sen biraz ken­din­den bah­set bize..
K.​As­la­nı :
--Hak­lı­sın.. Her ­şey­de bir hayır var..​ Belki Datça'da kal­say­dım. Ata­la­rı­nız beni yakıp kireç ya­pa­cak­lar, ev­le­ri­ni ba­da­na­la­ya­cak­lar­dı..
S.​Esin :
--Yap­ma yahu ..​Ataları­mız o kadar mı kötü dav­ran­dı­lar size..?
K.​As­la­nı :
--Ah kızım Sara Esin..​ Yarala­rı­mı ka­şı­ma.. ​Neler gör­düm neler.. ​Datça' da, ada­lar­da ya­şa­yan hem Rum­lar hem Türk­ler mem­le­ke­tim Kni­dos'un o gü­ze­lim ka­lın­tı­la­rı­nı ,mer­mer­le­ri­ni, sırım gibi taş­la­rı­nı yüz­yıl­lar bo­yun­ca kırıp kırıp, in­şa­at mal­ze­me­si ola­rak sat­tı­lar..​ Git bak ora­da­ki ta­ri­hi taş­la­ra..​Halen daha bal­yoz iz­le­ri­ne rast­la­ya­bi­lir­sin..
S.​Esin :
--Bun­da Dat­ça­lı ata­la­rı­mın suçu yok ki.. O yıl­lar­da tarih bi­lin­ci oluş­ma­mış.. O taş­lar ata­la­rım için sa­de­ce "C a v u r t a ş ı "..​ Son­ra­dan kıy­me­te bin­di­niz...​ Artık Dat­ça­lı­lar ola­rak siz­le­rin de­ğe­ri­ni bi­li­yo­ruz. Lüt­fen Dat­ça­mı­za geri gel. Seni en iyi yer­ler­de , en el­ve­riş­li or­tam­lar­da ser­gi­le­yip rahat et­ti­re­ce­ğiz..​Bir elin balda bir elin yağda ola­cak...​Se­nin­le övü­nü­yo­ruz. Has­re­tin­den yanıp tu­tu­şu­yo­ruz..
K.​As­la­nı :
--Sa­ğol Sara Esin kızım.. Göz­le­ri­mi ya­şart­tın..​Bir baş­ka­dır benim Kni­dos'um..​ Dat­çam.. ​Halen daha rü­ya­la­rı­ma gi­ri­yor..​Kader işte ne ya­pa­cak­sın..​Bizi bu­ra­la­ra yaban el­le­re sü­rük­le­di..
S.​Esin :
--Ha­di o zaman bir­lik­te dö­ne­lim Datça'ya..
K.​As­la­nı :
--Al­lah sen­den razı olsun kızım.. ​Hele biraz daha bek­le­ye­lim.. Yıl­lar­dır öz­le­mi ile yanıp tu­tuş­tu­ğum mem­le­ke­tim Kni­dos'a, veya Dat­ça­mı­zın el­ve­riş­li bir ye­ri­ne doğru dü­rüst bir müze kurun.. O zaman kendi el­le­rim­le ,ayak­la­rım­la koş­tu­ra koş­tu­ra, hatta uça uça ge­li­rim..
--A h .. v a t a n .. v a h.. v a t a n ...(sü­recek)

Okunma Sayısı: 2007