Nasıl Aslan Atil­la Oldum?

Rah­met­li babam; ar­ka­daş­la­rı ile git­ti­ği Cum­hu­ri­ye­tin ay­dın­lık yüzü ola­rak bil­di­ği­miz An­tal­ya Aksu Köy Ens­ti­tü­sü­nü, de­de­min ha­pis­lik al­ma­sın­dan do­la­yı bı­rak­mak zo­run­da kalır. Rah­met­li Sa­dı­koğ­lu Osman Yo­rul­maz, De­de­min de­niz­yo­lu ile karşı ada­la­ra yap­tı­ğı ka­çak­çı­lık­tan (Kü­çük­baş hay­van gö­tü­rüp te­ne­ke içecek ge­tir­me­si) ya­ka­la­nıp hapse gir­me­si ile ev­de­ki anne ve kız kar­de­şin so­rum­lu­lu­ğu­nu almak üzere oku­lu­nu bı­ra­kıp üzgün bir şe­kil­de eve dön­mek zo­run­da kalan ba­ba­mın öğ­ret­men­lik ha­ya­li son bu­lu­yor. Ama yıl­lar sonra Aksu Köy Ens­ti­tü­sün­de kısa sü­re­de edin­di­ği bilgi ile; Or­ta­okul çağ­la­rım­da bir türlü kav­ra­ya­ma­dı­ğım Oran ve Oran­tı prob­le­mi­ni, ken­di­si­nin Aksu Köy Ens­ti­tü­sün­de öğ­ren­di­ği yön­tem­le bana da öğ­re­te­rek kısa bir süre oku­du­ğu oku­lun hak­kı­nı ver­miş olu­yor­du. Ha­ya­tı­nı ka­zan­mak için Sün­ger av­cı­lı­ğı­na baş­lı­yor. Genç­lik yıl­la­rın­da git­ti­ği sün­ger av­cı­lı­ğı işine de an­nem­le iz­di­vaç ya­pın­ca son ve­ri­yor. Aile­yi ge­çin­dir­mek için ka­ra­da bir iş ara­yı­şı­na girer ve o yıl­lar­da en iyisi ola­rak bi­li­nen Keçi ço­ban­lı­ğı­nı seçer. Böl­ge­miz­de o yıl­lar­da tu­rizm yok­tur. Kni­dos, Gıy­rap, Gar­gı­cak, Köle belen, Sa­ran­da ve Ya­zı­köy ara­sın­da mev­si­me göre kış ay­la­rın­da Ma­ğa­ra­lar­da yaz ay­la­rın­da ise çalı çırpı ile ya­pıl­mış Çar­dak­lar­da ya­şa­ya­rak hay­van­la­rı­nı kont­rol ede­bi­li­yor­lar­mış. Bende çoban bir aile­nin 2'ci oğlu ola­rak 1960 Kni­dos do­ğum­lu­yum. KNİ­DOS da şim­di­ki Af­ro­dit ta­pı­na­ğı­nın tam da üs­tün­de dün­ya­ya gel­mi­şim. Annem ve babam ke­çi­le­ri şim­di­ki antik su de­po­su­nun içine ka­pa­tı­yor, ken­di­le­ri de yu­ka­rı­da­ki ya­maç­ta sır­tı­nı yük­sek ka­ya­la­ra da­ya­yıp et­ra­fı rahat gö­re­bi­le­cek­le­ri bir yerde, hem de yanı ba­şın­da bir su çat­la­ğı bu­lu­nan yerde (şimdi bu su kay­na­ğı yok­tur.) çar­dak­la­rı­nı kur­muş­lar. Ne­re­den bil­sin­ler alt­la­rın­da kut­sal bir ta­pı­nak var. Şim­di­ki yu­var­lak ta­pı­nak (AFRODİT TA­PI­NA­ĞI) Ta­pı­nak benim do­ğu­mum­dan 11 yıl sonra Ame­ri­ka­lı Iris C. Love ta­ra­fın­dan gün yü­zü­ne çı­ka­rıl­dı. Babam do­ğu­mu­mu bil­dir­mek için kö­yü­mü­zün Muh­ta­rı­na, Mus­ta­fa Bıçak Nam-ı diğer: Afil­li' ye gi­de­cek­tir. Ama sa­de­ce benim do­ğu­mu­mu muh­ta­ra bil­dir­mek için köye git­mez. Çünkü Kni­dos ile Ya­zı­köy arası 9 km'dir. O yıl­lar­da ula­şı­mın­da ancak yaya ola­rak ya­pı­la­bil­di­ği bu yol­cu­lu­ğu yap­mak için başka şey­le­ri de ba­ha­ne et­mek­te fayda var diye dü­şü­nür. Lo­jis­tik ola­rak, sa­la­mu­ra ya­pıl­mış pey­nir köye gö­tü­rü­lüp ön­ce­den si­pa­riş ve­ren­le­re ulaş­tı­rı­la­cak, gaz yağı, si­ga­ra, un, şeker, vb. şey­ler alı­na­cak­tır. Süt ve süt ürün­le­ri­ni sak­la­mak için so­ğu­tu­cu ol­ma­dı­ğın­dan ancak sa­la­mu­ra yön­te­mi ile ürün­le­ri uzun süre sak­la­ya­bi­li­yor­lar ve bek­le­nen gün gelir babam köye ula­şır alış­ve­riş ta­mam­la­nır. Ni­ha­ye­tin­de ço­cuk­luk ar­ka­da­şı da olan se­çim­ler­de çar­şaf liste ile se­çi­me giren, kar­şı­sı­na 25 yıl bo­yun­ca hiç rakip çık­ma­yan, de­li­kan­lı­lık çağ­la­rın­da İzmir Kar­şı­ya­ka Spor­da top koş­tur­muş, kah­ve­de­ki ga­ze­te­le­ri eline al­dı­ğın­da bul­ma­ca­la­rı­nı çöz­me­den kalk­ma­yan, do­na­nım­lı kara, yağız tenli, post bı­yık­lı, 1.90'luk boyu ile Ame­ri­kan film ar­tist­le­ri­ni kıs­kan­dı­ra­cak en­dam­da, nam-ı diğer AFİLLİ muh­tar­la bu­lu­şur. Afil­li ken­di­si­nin se­çil­miş ol­du­ğu­nu, mu­ha­tap olmak zo­run­da ol­du­ğu İlçe Kay­ma­ka­mı, Özel İdare Mü­dü­rü, Müftü, Mü­fet­tiş gibi ki­şi­le­rin atan­mış ol­duk­la­rı­nı gayet iyi bilir ve bunu kar­şı­sın­da­ki­le­re her fır­sat­ta his­set­ti­rir­di. He­ye­tiy­le bir­lik­te al­dık­la­rı ka­ra­rı karar def­te­ri­ne iş­le­yip im­za­lat­tı mı, o ka­nun­du. Hiç­bir güç onu ikna ede­mez, bu ka­rar­dan dön­dü­re­mez­di. Afil­li muh­tar al­ko­le de düş­kün­dü. İçer ama hiç kimse onu sar­hoş bir va­zi­yet­te sal­la­nıp ağ­zın­dan sal­ya­lar akar bir halde gör­mez­di. O hep dim­dik durup söy­le­ye­cek­le­ri­ni en son; göz­le­rin­den bi­ri­si­ni kı­sa­rak ve bı­yık­la­rı­nı da ha­fif­çe oy­na­ta­rak ka­rar­lı bir ifade ile söy­ler­di. Dik­si­yo­nu çok iyi ol­du­ğun­dan az ama öz ko­nu­şur­du. Babam Afil­li'ye du­ru­mu izah eder. Beni Nü­fu­sa kay­det­me­si­ni ister. Afil­li'ye gün doğ­muş­tur. İçmek için bun­dan iyi ba­ha­ne olmaz der ba­ba­ma. Söyle ba­ka­lım ra­kı­yı der Afil­li. Rakı içi­lir­ken mu­hab­bet mu­hab­be­ti açar, ora­dan bu­ra­dan ko­nu­şu­lur ve ge­ce­nin so­nun­da babam için ay­rıl­ma vakti gel­miş­tir. Daha 9 km yol yü­rü­ye­cek­tir. Afil­li sorar oğ­lu­na, ne isim ve­re­cek­sin adı ne? der. Babam Atil­la diye cevap verir. Afil­li sağ ka­şı­nı kal­dı­rıp sol gö­zü­nü kı­sa­rak ba­ba­ma bakar. Bu isim alı­şıl­ma­dık der gi­bi­dir. Her­kes Ali, Veli, Ahmet, Hasan, Hü­se­yin diyor, sen bu ismi ner­den bul­dun? der. Babam ka­ra­rı­nı ver­miş­tir. İsmim Atil­la ola­cak­tır. Afil­li ile ve­da­la­şır­lar ve babam ge­ce­nin iler­le­yen sa­at­le­rin­de 9 km'lik yolu gece ka­ran­lı­ğın­da yü­rü­ye­rek henüz bil­me­di­ği Af­ro­dit ta­pı­na­ğı­na ula­şır. 3-4 gün gibi bir süre sonra tek­rar pey­nir sa­la­mu­ra­sı gö­tür­mek ve lo­jis­tik des­tek için köye gider. Rutin işler bi­tin­ce yine Afil­li ile bu­lu­şur mu­hab­bet der­ken konu bana gelir ve babam Afil­li'ye sorar. Benim oğ­la­nı nü­fu­sa kay­det­tin mi? der. Afil­li onu hal­le­de­riz, sen içe­ce­ği söyle der. Yine içe­ce­ği­miz içi­lir mu­hab­bet koyu, ka­fa­lar hayli iyi olmuş. Ay­rı­lık vakti gel­miş ve­da­la­şı­yor­lar. Babam sıkı sıkı tem­bih edi­yor Afil­li'ye. Bak sakın unut­ma, benim oğ­la­nı kü­tü­ğe kay­det. Afil­li tek­rar so­ru­yor, neydi senin oğ­la­nın adı? Babam gu­rur­la tek­rar­lı­yor adımı, Atil­la diyor. Aslan oğlum benim diyor. Aslan Atil­lam diyor. Ve­da­la­şı­yor­lar. Babam yine çar­dak ola­rak bil­di­ği ama al­tın­da Af­ro­dit ta­pı­na­ğın­dan ha­be­ri ol­ma­yan yere ge­li­yor. An­ne­me müj­de­li ha­be­ri ve­ri­yor. Afil­li ile bu­luş­tuk­la­rı­nı içecek iç­tik­le­ri­ni beni nü­fu­sa ya­za­ca­ğı­nı an­la­tı­yor. Er­te­si sabah; Afil­li uyan­dı­ğın­da ka­fa­sı zonk­lu­yor. Bir bar­dak ma­vi­li iç­me­si ge­rek­ti­ği­ni dü­şü­nü­yor ve bu­la­bi­le­ce­ği köyün kah­ve­si­ne gi­di­yor. Kah­ve­ci Doğan Işıl­dar ay­dın­lat­ma­da kul­la­nı­lan Lüküs lam­ba­sı­nı yak­mak için ilk ısıyı veren is­pir­to şi­şe­si­ni hep du­var­da gö­mü­lü ola­rak imal edil­miş ahşap kaplı do­lap­ta bu­lun­du­rur­du. Kendi eliy­le koy­muş gibi is­pir­to şi­şe­si­ni alıp yarım çay bar­da­ğı dol­du­ra­rak tek se­fer­de içi­yor ve bar­da­ğı yı­kan­ma­sı için la­va­bo­ya bı­ra­kı­yor. Muh­tar­ha­ne­si­ne (ofi­si­ne) doğru ağır ve ka­rar­lı adım­lar­la yü­rü­yor. Bu defa bu işi bi­tir­me­ye ka­rar­lı. Beni yeni doğan ola­rak kü­tü­ğe iş­le­yecek. Köyün ma­ran­go­zu­na yap­tır­dı­ğı ma­sa­sı ve makam kol­tu­ğu­na bir ba­kı­yor. Ma­sa­nın üze­rin­de­ki faz­la­lık­la­rı alı­yor, karar def­te­ri­nin al­tın­da­ki kütük def­te­ri­ni ma­sa­ya ko­yu­yor, divit ve mü­rek­kep hok­ka­sı­nı ma­sa­nın bir kö­şe­si­ne itina ile koyup kol­tu­ğu­na otu­ru­yor. Kütük def­te­ri­ni açıp ge­rek­li yer­le­ri dol­du­ru­yor. Köyde her­kes bir­bi­ri­ni iyi ta­nı­yor. İsim, so­y i­sim ve hatta doğum ta­ri­hi­ne kadar Afil­li ge­rek­li böl­me­le­ri dol­du­ru­yor. Sıra benim adıma ge­li­yor. Bir türlü ha­tır­la­mı­yor Afil­li. Sonra bir ön­ce­ki gece ba­bam­la iç­tik­le­ri an­la­rı can­lan­dı­rı­yor ka­fa­sın­da. Atil­la de­miş­ti diyor. Aslan oğlum benim Aslan Atil­lam de­miş­ti diyor. Di­vi­ti­ni mü­rek­kep hok­ka­sı­na dal­dı­rıp ya­zı­yor adımı: Aslan Atil­la. So­ya­dım zaten bi­li­ni­yor Afil­li ta­ra­fın­dan. Ya­zı­yor onu da so­yi­sim ha­ne­si­ne. YO­RUL­MAZ Aslan Atil­la YO­RUL­MAZ olu­yo­rum. Ya­şa­dı­ğım sü­re­de bu adıma ya­kı­şır bir şe­kil­de ha­ya­tı­ma yön verip, is­mi­mi ve­ren­ler­le ol­du­ğu gibi is­mim­le de gurur du­yu­yo­rum. Atil­la ismi ba­bam­dan, Aslan ismim de Afil­li ta­ra­fın­dan he­di­ye edil­miş­ti bana. Afil­li do­ğu­mu­mu kay­de­den muh­tar­dı 1983 yı­lın­da ev­len­di­ğim­de de Afil­li ni­ka­hı­mı­zı kıyan muh­tar­dı. Me­kan­la­rı cen­net olsun (Mus­ta­fa BIÇAK) Afil­li muh­ta­rı­mı­zın ve can ar­ka­da­şı rah­met­li babam Hulki YO­RUL­MAZ. Siz­le­ri say­gıy­la anı­yo­rum. Ru­hu­nuz şad olsun.
14/01/2024/Datça Kap­tan: Aslan Atil­la YO­RUL­MAZ

Okunma Sayısı: 439