Nasreddin Hoca: Son Gülümseme
21 Ocak 2025, Salı 01:47
Hoca çok yaşlanmıştır artık, üstelik hastadır. Karısı yakında öleceğini düşünür ve
çok üzülür ve düşüncelere dalar. Hayatlarında arada kavgalı zamanları da olmuş
olsa, yine de birlikte mutlu ve iyi günleri daha çok olmuştur. Bir an geçmiş günleri
hatırlar. Birlikte mutlu bir hayat yaşadıklarını düşünür. Sonra yine ona döner ve
sessizce bir kez daha bakar. Çok üzgündür ve kendisini çok çaresiz hisseder.
Saçlarını bugün hiç taramamıştır. Gözlerinden yaş gelir. Hoca onun bu halini görür ve
teselli eder:
“Sevgili karıcığım, niye ağlıyorsun? Ben daha ölmedim ki! Ağlama!’’
Karısı hıçkırarak:
“Ama Hoca, sen ölürsen, ben neşeli olamam ki! Seni çok seviyorum. Ben sensiz ne
yapabilirim ki?’’ Hoca sızlanır:
“Beni gerçekten seviyorsan,benim için bir şeyler yapabilirsin.
Saçlarını güzelce tara, en güzel kıyafetlerini giy. Biliyorum azrail kapıda. Gelirse ve
seni görürse, ‘Neden yaşlı bir adamı alıp götüreyim, burada daha güzel bir kadın var’
diye düşünüp belki de seni götürür ve ben yaşamaya devam ederim. Beni
seviyorsan, bunu benim için yaparsın, değil mi karıcığım?” der.
“Nee ?’’ diye bağırarak karşılık verir karısı. Bunu ondan hiç beklememiştir.
Ama ona hiç kızamaz. Çünkü artık vakit çok geçtir.
Azrail çoktan evdedir, diye düşünür bir an.
Sağına soluna birkez daha bakınır…
Hoca son bir kez gülümser.
Ve son nefesini verir…
Okunma Sayısı: 157
Yorum Yazın
E-posta hesabınız sitede yayımlanmayacaktır. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişdir.