OTUZ BİR AĞUSTOS…

Sonra.
    Sonra, 31 Ağustos günü ordularımız İzmir'e doğru yürürken,
    serseri kurşunla vurulan Deli Erzurumlu'ydu.
    ……………………………..
    Solda, ilerdeydi Ali Onbaşı.
    Kan içindeydi yüzü gözü.
Bir süvari takımı geçti yanından dörtnala
    Kaçanı kovalamıyordu yalnız
ulaşmak da istiyordu bir yerlere
    ve sadece kahretmiyor
        yaratıyordu da.
    ve kılıçların, nalların, ellerin,
        ve gözlerin pırıltısı
ardı ardına çakan aydınlık bir bütündü.
    Ali Onbaşı bir şimşek hızıyla düşündü
    ve şu türküyü duydu:

    “Dörtnala gelip Uzak Asya'dan
Akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan
    bu memleket bizim.
    Bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak
    ipek bir halıya benzeyen toprak,
bu cehennem, bu cennet bizim.
Kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,
    yok edin insanın insana kulluğunu,    
bu davet bizim…
    Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
    ve bir orman gibi kardeşçesine,
bu hasret bizim…”
                Sonra.
    Sonra, 9 Eylül'de İzmir'e girdik.

ve Kayserili bir nefer
yanan şehrin kızıltısı içinden gelip
    öfkeden, sevinçten, ümitten ağlaya ağlaya,
    Güneyden Kuzey'e
    Doğudan Batıya,
    Türk halkıyla beraber 
seyretti İzmir rıhtımından Akdeniz'i
  
Ve biz de burada bitirdik destanımızı.
Biliyoruz ki, layığınca olmadı bu kitap,
    Türk halkı bağışlasın bizi…
Nazım Hikmet Ran (Kuvayi Milliye Destanı)

NOT: Nazım destanın sonunda bir kinaye yapıyor. Olmadı diyor. Çünkü Nazım, bu destan için 60 binin üzerinde dize yazmış. Kala kala elde 5-6 bin dize kalmış. Nazım tutuklanınca, arkadaşlarının saklaması için verdiği bu dizeler, yok edilmiş. Kimisi korkarak yakmış, kimisi kaybetmiş.İşte Nazım Türk halkı bağışlasın bizi derken, bir yerlere gönderme de yapıyor. Yeri gelmişken yazayım dedim. 
    

Okunma Sayısı: 259